با وجود اینکه ایران یکی از خاستگاهای عمده نخود به شمار می آید، اطلاع اندکی از ساختار تنوع ژنتیکی این گیاه در ایران در دست است. در این تحقیق، تنوع ژنتیکی 18 ژنوتیپ نخود مورد کشت در غرب ایران با استفاده از نشانگر rapd مورد مطالعه قرار گرفت. از 18 آغازگری که در مطالعه بکار رفتند 17 آغازگر(آغازگرopm-05 قطعه ای تولید نکرد) در مجموع 208 قطعه dna تکثیر نمودند. از مجموع کل باندها، 201 باند (?63/96) چند شکل بودند. متوسط باند دهی به ازای هر آغازگر2/12 باند محاسبه گردید. تجزیه کلاستر بر اساس ضریب تشابه dice و به روش upgma (98/0 =r ) ژنوتیپ های نخود را به 6 گروه تقسیم نمود.بر مبنای دندروگرام حاصل، بیشترین فاصله ژنتیکی بین رقم بومی و کلاستر ششم بدست آمد.قرار گزفتن بخش وسیعی از ژنوتیپ ها در داخل یک گروه بیانگر این است که اگر چه ژنوتیپ های تکراری در این ژرم پلاسم وجود ندارد ولی اکثر ژنوتیپ ها شباهت ژنتیکی بالایی با یکدیگر دارند و در بخش وسیعی از ژنوم خود مشابه هستند. نتایج این مطالعه برای جلوگیری از آسیب پذیری ژنوتیپ ها ، افزایش تنوع ژنتیکی را پیشنهاد می کنند. واژه کلیدی: تنوع ژنتیکی، نشانگر مولکولی rapd ، آغازگر، نخود