چکیده نفت خام ایران به عنوان یکی از نفت های گوگردی در دنیا شناخته میشود که بنا به همین دلیل در پالایشگاه های کشور هزینه های فرآوانی (هرچند ناکافی) صرف گوگردزدائی از فرآورده های نفتی می گردد که نهایتا در واحدهای تولید گوگردسازی،گوگرد موجود در نفت خام بعنوان یک محصول فرعی تولید می شود. با توجه به تشدید مسائل زیست محیطی و توجه به این نکته که واحد گوگردسازی در پالایشگاه های نفت بعنوان عامل اصلی کنترل آلودگی به شمار می روند، بازنگری و بهینه سازی عملکرد این واحدها از اهمیت بالائی برخوردار می باشد. در این پایان نامه علاوه بر پرداختن به موضوع بهینه سازی واحد گوگردسازی پالایشگاه تبریز،تاثیر نفت خام های مختلف با توجه به مشخصات تولیدی محصولات در آینده (بر اساس استاندارد euro 5 ) نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس نتایج نرم افزاری با تنظیم پارامترهای مهم عملیاتی وتعویض کاتالیستهای راکتور اول امکان بهبود درصد بازیافت گوگرد بمیزان 4 درصد قابل تحقق می باشد. از طرف دیگر بدلیل اینکه واحد گوگردسازی پالایشگاه تبریز دارای دو راکتور می باشد و بالاترین درصد بازیافت برای چنین واحدهائی درحدود 96 درصد وبرای واحدهای با سه راکتور در حدود 98 درصد می باشد، لذا با توجه به تشدید مسائل زیست محیطی که در آینده سختگیرانه تر هم خواهد شد ا افزایش راکتور سوم منطقی نمی باشد و استفاده از واحدهای بازیافت گازهای انتهائی در پائین دستی واحد اصلی الزامی به نظر میرسدکه فرآیند scot با درصد بازیافت 9/99 درصد بعنوان گزینه اصلح در این خصوص معرفی شده است. در صورت استفاده از گزینه های مختلف نفت خام نیز امکان بازنگری در واحد موجود وحتی دوبله سازی آن محتمل می باشد. کلید واژه: فرآیند کلاوس، واحد گوگرد سازی، فرآیند tail gas clean up ,بازیافت گوگرد