پس از جنگ جهانی اول، نسل نویسندگانی که دوره جنگ را تجربه و سپری کرده بودند، اصول اجتماعی-فرهنگی و پایه های ایدئولوژیک را که هویت غرب بر آن اساس نهاده شده، زیر سوال میبرند. ایشان ارزشهای فراموش شده جامعه غرب را در سرزمینهای دوردست جستجو میکنند، که از آن بین، آسیا جایگاه متفاوت و ویژه ای را دارا میباشد. آندره مالرو، نویسنده ای که بواسطه شور و هیجان مضاعف جهت ارزش نهادن این فضای عرفانی و حتی افسانه ای دارای شهرت میباشد، نیز از شمار این نسل نویسندگان مابین دو جنگ میباشد. وی جریان و داستان ارزشمند ترین رمان آسیایی خود با عنوان سرنوشت بشر را در کشور چین که در آن زمان، اوایل قرن بیستم، فضای مغشوش، مبهم و حادثه خیز است قرار میدهد. در این اثر, فضا بواسطه دیالکتیک عمیقی در زمینه شخصیتها, در حوزه سیاسی-اقتصادی و بویژه در سطح فرهنگی به تصویر کشیده شده است که بدین واسطه تقابل فضایی متجلی میشود. از همان ابتدای رمان حضور اروپا از ورای ظهور و تجلی ایده و تفکر کمونیسم بصورت آشکارا احساس میشود، و از آنجاییکه جنبش کمونیسم که از مارکسیسم و لنینیسم نتیجه میشود یک مفهوم کاملا غربی میباشد، بنابراین، روحیه غربی مسلط بر فضای داستان میباشد.