چکیده پژوهش حاضر تحت عنوان «مقایسه سلامت روانی و هوش هیجانی مردان ورزشکار در رشته پرورش اندام با مردان ورزشکار در دیگر رشته های ورزشی و مردان غیرورزشکار» و با هدف بررسی تاثیر ورزش و رشته ورزشی بر سطح سلامت روانی و هوش هیجانی و مولفه های آنها، صورت گرفته است. به همین جهت دو فرضیه اصلی و دو فرضیه فرعی تدوین شده است. روش تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای است. جامعه آماری شامل مردان ورزشکاران 20 تا 30 ساله رشته های پرورش اندام و رشته های دو و میدانی، شنا و رزمی شهر مشهد به انضمام افراد غیرورزشکار همین شهر است که از هر گروه تعداد 50 نفر به طور تصادفی ساده انتخاب شده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن و پرسشنامه سلامت عمومی(ghq-28) استفاده شده است. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات بدست آمده با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شده و در عین حال از anova، manova و آزمونهای تعقیبی شفه و توکی به منظور آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شده است. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که سطح کلی سلامت روانی ورزشکاران رشته پرورش اندام در مقایسه با ورزشکاران رشته های دو میدانی، شنا و رزمی و نیز افراد غیرورزشکار به طور معنی داری بالاتر است ولی تفاوتی بین افراد غیرورزشکار با ورزشکاران سایر رشته ها در سطح اطمینان 95 درصد مشاهده نشده است. مشابه همین وضعیت در چهار مولفه ی سلامت روانی تایید شده، یعنی سطح کلی اضطراب، علائم افسردگی، علائم جسمانی و نیز اختلال در کارکرد اجتماعی ورزشکاران پرورش اندام به طور معنی داری پایین تر از سایر گروه ها است. میزان اختلال در کارکرد اجتماعی ورزشکاران رشته های انفرادی دیگر نیز در مقایسه با افراد عادی به طور معنی داری پایین تر است. بررسی هوش هیجانی و مولفه های آن در گروه های مورد مطالعه نشان داد که بین گروه های مورد بررسی از نظر سطح کلی هوش هیجانی تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی روابط بین فردی، خوش بینی، انعطاف پذیری و همدلی ورزشکاران رشته های انفرادی به طور معنی داری بهتر از ورزشکاران رشته پرورش اندام است و همچنین یافته ها تایید کرد که میزان همدلی در ورزشکاران رشته پرورش اندام به طور معنی داری پایینتر از افراد عادی و ورزشکاران رشته های انفرادی است.