نام پژوهشگر: حسین غضنفرپور
رقیه صدر محمود خسروی
باتوجه به رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی، توجه به حوادث طبیعی و کاهش آسیب پذیری شهری در برابر آن به عنوان یک پارامتر اثرگذار و تعیین کننده در برنامه ریزی شهری ضروری است. کاهش آسیب پذیری شهر در برابر سوانح طبیعی تنها از طریق تمهیدات ساختمانی و آموزش های همگانی مقدور نخواهد بود و توجه به ایمنی شهر در برنامه ریزی شهری می بایست مدنظر قرار گیرد. یکی از مهم ترین سوانح طبیعی، زمین لرزه است که بیشترین آسیب پذیری ساختمانی و تلفات انسانی را به بار می آورد. استقرار فلات ایران بر روی پهنه پرحادثه کره زمین، از جمله، کمربند زلزله آلپ هیمالیا، منطقه کوهزایی، برخورداری از اقلیم گرم و خشک، تنوع توپوگرافیکی و شرایط طبیعی ناهمگون و همچنین تغییرات و تحولات اجتماعی و اقتصادی پرشتاب دهه های اخیر، نظیر شهرنشینی، دگرگونی در ساختار اقتصادی و تکنولوژیک و قرار گرفتن در دوران گذار اقتصادی، مجموعاً شرایطی را بوجود آورده است که وقوع انواع بحرانهای محیطی و انسانی اجتناب ناپذیر است. یکی از مهمترین مسائلی که در زمان وقوع زمین لرزه مورد توجه مسئولین و گروههای امدادی قرار می گیرد تعیین مکانی مناسب برای اسکان اضطراری و اسکان موقت جمعیت های آسیب دیده از زمین لرزه می باشد. از آنجا که نمی توان بعد از وقوع زمین لرزه، سریعاً مکانهای مناسب را تهیه دید، باید قبل از وقوع چنین بحران هایی، مکانهای مناسب را از نظر: دسترسی به کاربری های شهری، امنیت، دوری از مناطق مخاطره خیز، دوری از گسلها، توجه به حریم شریانهای حیاتی و ... مکان یابی کرد. این پژوهش به مکان یابی مراکز اسکان اضطراری برای آسیب دیدگان زلزله در منطقه3 شهری کرمان پرداخته است. بدین منظور معیارها و زیرمعیارهای متأثر از شرایط طبیعی و کالبدی محدوده مورد نظر را با استفاده از مطالعات شهرسازی و ضوابط سازمان مدیریت بحران شهر تهران تعیین سپس میزان تأثیر هر یک را با استفاده از مدل تصمیم گیری ahp بصورت عددی تعیین نموده و این میزان تأثیرگذاری را با استفاده از مدل همپوشانی وزنی سیستم اطلاعات جغرافیاییgis در نقشه های مکانی معیارها و زیرمعیارها تأثیر داده و در نهایت چندین مکان با اولویت اول تا پنجم بر حسب مساحت آنها برای ما مشخص شد.
بهناز انصاری فرد مهدی لسانی
در جهان متحول امروز، سرعت بالای رشد شهرها موجب توجه مسؤلان و برنامه¬ریزان شهری به مسئله موقعیت مکانی کاربری¬های شهری به ویژه کاربری¬های آموزشی که نقش مهمی در تعلیم و تربیت دانش¬آموزان دارند، گشته و در این میان مکان¬یابی بهینه و مناسب مدارس ابتدایی به دلیل کم سن بودن دانش¬آموزان از حساسیت بیشتری برخوردار است چرا که این امر می¬تواند عمده¬ترین مشکلاتی را که باعث عدم دسترسی بهینه دانش¬آموزان و در نتیجه خستگی و ایجاد افت تحصیلی آنها شود را برطرف سازد. با توجه به اینکه مدارس ابتدایی در کلان شهرکرمان به درستی مستقر نشده¬اند، هدف در پژوهش حاضر مدیریت و سازماندهی مدارس ابتدایی ناحیه یک آموزشی این شهر می¬باشد. بنابراین جامعه آماری شامل کلیه مدارس ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان و نمونه از نوع سرشماری کامل است. در همین راستا برای انجام پژوهش مذکور از مطالعات کتابخانه¬ای (جهت شناسایی معیارها)، بررسی¬های میدانی، تعیین وزن معیارها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته (ahp) که روایی آن برگرفته از نظرات کارشناسان و خبرگان و پایایی آن بر اساس محاسبه نرخ سازگاری و آنالیز حساسیت می¬باشد و سامانه gis و ابزارهای تحت آن که قابلیت به روز رسانی دارند استفاده شده و در ادامه با استخراج لایه-های اطلاعاتی و اعمال تحلیل¬های فضایی مانند آنالیز نزدیک¬ترین همسایه، پلیگون-های تایسن، تحلیل شبکه و بافرینگ بر روی آنها و در نهایت با استفاده از دو روش فازی و بولین به مکان¬یابی مدارس مذکور پرداخته و در نتیجه مکان¬های کمبود و مازاد مدارس ابتدایی دخترانه و پسرانه به تفکیک مشخص گردید و نواحی بهینه جهت احداث این مدارس توسط نقشه¬های موضوعی نشان داده شد.