با افزایش میزان اشباع آب بعد از تولید اولیه وثانویه، عبور قطرات نفت باقیمانده درون منافذ از مجاری پرشده با آب، بدلیل وجود نیروهای موئین، تحت تأثیر نیروی کشش بین سطحی آب و نفت و همچنین قطر بسیار کم خلل و فرج در سنگ مخزن،با مشکل روبرو است. از این رو لازم است عوامل تأثیر گذار روی این نیروها را تغییر داده تا جریان و حرکت نفت به سمت چاه تولیدی تسهیل شود. تزریق هیدروکربن های سبک یکی از فرآیندهای ازدیاد برداشت است که این مهم را مهیا می کند. یکی از عواملی که از این فرآیند متأثر می شود، نیروهای سطحی میان سیالات درون مخزن هستند. لذا در این تحقیق، تأثیر هیدروکربن های سبک تزریقی بر روی نیروهای بین سطحی سیالات موجود درون مخزن و همچنین تغییرات این نیروها بر روی نمونه های واقعی نفت،گاز و آب مخزن در حضور گاز طبیعی مورد نظر برای تزریق، در دماها و فشارهای مختلف از جمله شرایط مخزن بررسی می شود. جهت امکان سنجی روش تزریق گاز امتزاجی برای افزایش بهره برداری از یک مخزن انتخابی، ضریب پخش شدگی و حداقل فشار امتزاج پدیری تعیین می شود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که کشش سطحی نفت و گاز تزریقی با افزایش دما و فشار کاهش می یابد و کشش سطحی آب و گاز با افزایش فشار کاهش می یابد. کشش سطحی آب و نفت با افزایش دما روند نزولی طی می کند در حالی که با افزایش فشار ابتدا کاهش و سپس افزایش پیدا می کند. همچنین حداقل فشار امتزاج پذیری در دماهای مورد نظر محاسبه شدند و در همه شرایط مورد نظر در این تحقیق ضریب پخش شدگی مثبت می باشد.