چکیده پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه روایت های دختران 20 - 15 ساله شهر تهران در رابطه با سبک های هویتی آنان پرداخته است. در این پژوهش، جامعه آماری دختران20-15 ساله شهر تهران هستند.برای اجرای پژوهش، ابتدا 55 نفر دختر 20-15 ساله به روش تصادفی انتخاب شدند و پرسش نامه گسترش یافته سنجش عینی پایگاه هویتی من (eom-eis-2) را تکمیل کردند. سپس از این تعداد،20 نفر (یعنی از هر سبک هویتی 5 نفر) با روش نمونه گیری انتخابی انتخاب شدند و با کسب رضایت ایشان، با آنها مصاحبه انجام شد. در تحلیل داده ها 2 بخش وجود داشت. در بخش اول این پژوهش برای بررسی رابطه بین سبک های هویتی با 3 مولفه مصاحبه داستان زندگی (عاملیت، مشارکت همدلانه، پیامد رهایی بخش)، از روش تحلیل واریانس یک طرفه (آزمونf) استفاده شد و نتایج تفاوت معنی داری بین سبک های هویتی و نمره کلی روایت ها (مجموع این سه مولفه) نشان داد و آزمون تعقیبی فیشر مشخص کرد که تنها بین هویت موفق با سردرگم، در نمرات عاملیت و پیامد رهایی بخش تفاوت معنی دار دیده شد و در عامل مشارکت همدلانه در بین هیچ یک از گروه ها تفاوتی دیده نشد. در بخش دوم این پژوهش داده های حاصل از مصاحبه داستان زندگی برای تحلیل محتوای داستان ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد و نتایج نشان داد که گروه دارای سبک هویتی موفق در برخی از مولفه-های داستان زندگی، مثل خاطرات، اتفاقات مهم زندگی، دید مثبت به زندگی و موضوعات داستان زندگی با سایر سبک های هویتی تفاوت داشت. تبیین این نتایج این است که نوجوانانی که مرحله کاوشگری و تعهد را پشت سر گذاشته اند، تفاوت های روشنی با سایر نوجوانان دارند.

یک زنجیره تأمین، به عنوان شبکه ای از تسهیلات و سیستم های توزیع تعریف می شود که به تدارک مواد خام، تبدیل این مواد به محصولات نیمه ساخته و نهایی، و توزیع محصولات تمام شده به مشتریان می پردازد. مدیریت چنین عملکردهایی در سرتاسر زنجیره تأمین، یعنی، از تأمین کننده ی تأمین کننده تا مشتری مشتری، مستلزم هماهنگی زیاد میان عاملان زنجیره است. اگر چنین همکاری هایی وجود نداشته باشند، هر عضوی از زنجیره به طور مستقل برای به حداقل رساندن هزینه های مربوط به خود، تصمیم گیری می نماید. بدیهی است که این شرایط برای زنجیره تأمین که به صورت یک کل عمل می کند، بهینه نخواهد بود. در این حوزه بحث مدیریت یکپارچه موجودی و حمل و نقل یکی از عوامل اساسی در ایجاد یکپارچگی در سرتاسر زنجیره تأمین می باشد. از سوی دیگر عدم قطعیت ها در تأمین، تولید، تقاضا و ارسال، تأثیر عمده ای بر عملکرد زنجیره تأمین دارند که اغلب در مطالعات نادیده گرفته می شوند. در اکثر مدل های یکپارچه موجودی و حمل و نقل در زنجیره تأمین، معمولاً تصور می شود که داده های ورودی به طور دقیق شناخته شده اند و از تأثیر عدم قطعیت پارامترها روی مدل صرف نظر می شود. در تحقیق حاضر یک مدل یکپارچه موجودی-حمل و نقل برای زنجیره های تأمین دو سطحی ارائه شده است. سپس برای لحاظ کردن شرایط عدم قطعیت از رویکرد بهینه سازی فازی برای توسعه مدل تحت پارامترهای فازی بهره گرفته شده است. در نهایت، مدل ارائه شده با استفاده از الگوریتم های ژنتیک و شبیه سازی تبرید در حالات قطعی و غیرقطعی مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرارگرفته اند.