در حال حاضر برای نظارت بر عملکرد شرکت های بیمه کشور از نظارت تعرفه ای استفاده می شود. در این روش شرکت های بیمه در صدور قراردادهای بیمه ای خود باید تابع محض نرخ ها و شرایط تعیین شده از سوی بیمه مرکزی باشند. در شرایطی که صنعت بیمه کشور در آستانه خصوصی سازی قرار دارد، این روش کارایی لازم را نداشته و باید از روش هایی استفاده کرد که جوابگوی نیازهای جدید باشد. حاشیه توانگری مالی ابزاری است که در بسیاری از کشورهای جهان برای نظارت مالی بر عملکرد شرکت های بیمه مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش بجای نظارت مستقیم بر قراردادهای شرکت های بیمه، حاشیه توانگری مالی این شرکت ها که نشان دهنده توان مالی آنها برای ایفای تعهداتی است که پذیرفته اند به طور مستمر مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این تحقیق برای اولین بار در کشور، شاخص حاشیه توانگری مالی با استفاده از رویکرد اروپایی برای بیمه های غیر زندگی شرکت های بیمه دولتی و خصوصی محاسبه می گردد. هدف از محاسبه این شاخص تعیین معیاری کاربردی است که در روش نظارتی جایگزین نظارت تعرفه ای قابل استفاده باشد. در همین راستا با استفاده از آزمون های مقایسه میانگین ها، شاخص محاسبه شده برای شرکت های بیمه دولتی و خصوصی با یکدیگر مقایسه می گردد. همچنین حاشیه توانگری مالی الزامی محاسبه شده با استفاده از شاخص بدست آمده برای شرکت های بیمه دولتی و خصوصی ایران، با حاشیه توانگری مالی الزامی محاسبه شده با استفاده از روش اروپایی مقایسه می گردد. یافته های تحقیق نشان می دهد که شرکت های بیمه دولتی باید یک حاشیه توانگری مالی، حداقل به اندازه 11% حق بیمه های دریافتی خود و شرکت های بیمه خصوصی به اندازه 15% حق بیمه های دریافتی خود در اختیار داشته باشند تا بتوانند با احتمال بسیار زیاد در یک دوره معین از عهده تعهداتی که پذیرفته اند برآیند. همچنین نتایج این تحقیق پس از انجام آزمون ها و تجزیه و تحلیل های آماری، حاکی از آن است که تفاوت معنی داری بین شاخص حاشیه توانگری مالی محاسبه شده برای شرکت های بیمه دولتی و خصوصی وجود ندارد. علاوه بر این یافته بر آن دلالت دارد که به طور میانگین حاشیه توانگری مالی الزامی محاسبه شده با روش اروپایی، بیشتر از حاشیه توانگری مالی الزامی محاسبه شده با استفاده از شاخص ایرانی است.