پژوهش حاضر با هدف بررسی کمال گرایی و رضایت از زندگی در دانش آموزان دختر و پسر مدارس تیزهوشان و مدارس عادی صورت پذیرفت. نمونه این پژوهش را 670 دانش آموز (349 دختر و 321 پسر) تشکیل دادند. دانش آموزان شرکت کننده در پژوهش حاضر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین دبیرستان های ناحیه 2 شهر شیراز انتخاب گردیدند. جهت اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه رضایت از زندگی (هیوبنر، 2001) و کمال گرایی (اسلنی، موبلی، تراپا، اش بای و جانسون، 1997) مورد استفاده قرار گرفت. برای محاسبه پایایی مقیاس رضایت از زندگی و کمال گرایی از ضریب آلفای کرونباخ و باز آزمایی استفاده گردید که ضرایب بدست آمده حاکی از پایایی مطلوب این ابزارها می باشند. برای محاسبه روائی هر دو مقیاس از همسانی درونی استفاده گردید که ضرایب بدست آمده حاکی از روائی مطلوب این ابزارها می باشند. نتایج بدست آمده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی مثبت و معنا داری میان ابعاد انطباقی کمال گرایی (معیارها و نظم و ترتیب) با رضایت از زندگی و ابعاد آن (خانواده، مدرسه، دوستان، محل زندگی و خود) وجود دارد. همچنین، همبستگی منفی و معنا داری میان بعد غیرانطباقی کمال گرایی (ناهمخوانی) با رضایت از زندگی کلی (و ابعاد آن) بدست آمد. نتایج تحلیل واریانس دوطرفه در رابطه با متغیر رضایت از زندگی نشان داد که دانش آموزان دختر در مقایسه با دانش آموزان پسر دارای نمرات بالاتری در رضایت از زندگی کلی (و ابعاد آن) می باشند (0/01>p). همچنین، دانش آموزان مدارس عادی در مقایسه با دانش آموزان مدارس تیزهوشان دارای میانگین نمرات رضایت از زندگی کلی بالاتری بودند (0/03>p). نتایج تحلیل واریانس دوطرفه در رابطه با متغیر کمال گرایی نشان داد که دانش آموزان دختر در مقایسه با دانش آموزان پسر دارای نمرات بالاتری در ابعاد انطباقی و غیرانطباقی کمال گرایی می باشند (0/001>p). همچنین، میانگین نمرات دانش آموزان مدارس عادی در مقایسه با دانش آموزان مدارس تیزهوشان در ابعاد مختلف کمال گرایی بالاتر بود (0/001>p). تعامل جنسیت و نوع گروه (دانش آموزان مدارس تیزهوشان و مدارس عادی) در ابعاد مختلف کمال گرایی نیز معنادار بود (0/01>p). نتایج آزمون مجذور خی در رابطه با وضعیت کمال گرایی (کمال گرای انطباقی، کمال گرای غیرانطباقی و غیرکمال گرا) نشان داد که فراوانی کمال گرایی غیر انطباقی در دختران بیشتر از پسران می باشد. همچنین، دانش آموزان مدارس عادی در مقایسه با دانش آموزان مدارس تیزهوشان کمال گرایی غیرانطباقی بیشتری نشان دادند. اما، در رابطه با فراوانی کمال گرایی انطباقی و غیر کمال گرایی تفاوت ها معنادار نبود. نتایج پژوهش مورد بحث و بررسی قرار گرفت و محدودیت ها و پیشنهادات تحقیقاتی ارائه گردید.