هدف پژوهش حاضر مقایسه توانایی تشخیص تظاهرات چهره ای بیماران اسکیزوفرن،همشیرها و افراد سالم است.بدین منظور تعداد 90آزمودنی (15 نفر بیمار اسکیزوفرن پارانویید،15 نفر بیمار اسکیزوفرن غیر پارانویید،30 نفر همشیر بیماران و 30 نفر افراد سالم)به صورت در دسترس انتخاب شدند.جهت اندازه گیری توانایی تشخیص تظاهرات چهره ای از آزمون اکمن(1992)،مصاحبه ساختار یافته استفاده شد.برای مقایسه گروهها از روش تحلیل واریانس چند راهه استفاده شد.تحلیل نتایج نشان داد: الف: بیماران اسکیزوفرن در مقایسه با افراد سالم در تشخیص تظاهرات چهره ای از توانایی کمتری برخوردار هستند. ب: بیماران اسکیزوفرن غیر پارانویید در مقایسه با همشیرها توانایی کمتری در تشخیص تظاهرات چهره ای دارند. ج: همشیر بیماران غیر پارانویید در مقایسه با افراد سالم از تواتنمندی کمتری در تشخیص تظاهرات چهره ای برخوردار هستند. د:بیماران اسکیزوفرن غیر پارانویید در مقایسه با بیماران اسکیزوفرن پارانویید توانایی کمتری در تشخیص تظاهرات چهره ای دارند.ن:همشیر بیماران غیرپارانویید در مقایسه با افراد سالم از توانمندی کمتری در تشخیص تظاهرات هیجانی چهره برخوردار هستند.در مجموع توانایی تشخیص تظاهرات چهره ای در اسکیزوفرنها ضعیف تر از سایر گروهها است و در رده بعدی همشیر بیماران اسکیزوفرن است که در مقایسه با افراد سالم از توانمندی کمتری برخوردار هستند.در نتیجه توانایی تشخیص چهره ای هم یک عامل آسیب پذیری اسکیزوفرنی است و بعد در اثر تجربه بیماری تشدید می یابد