هدف از این پژوهش بررسی رابطه سیستم های مغزی/ رفتاری و خودپایی در دانشجویان سیگاری و غیر سیگاری می باشد. روش پژوهش از نوع پس رویدادی و جامعه آماری شامل دانشجویان سیگاری و غیرسیگاری (زن – مرد) در رده سنی 30-20 ساله دانشگاه تبریز بود. نمونه آماری 124 نفر را شامل می شد 62 نفر سیگار و 62 نفر غیر سیگاری) که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند (انتخاب تصادفی در زنان سیگاری به علت محدود بودن آنها در جامعه مورد نظر رعایت نشد). ابزارهای سنجش این پژوهش « مقیاس بازداری/فعال سازی کارور وایت» و« پرسشنامه خودپایی اشنایدر» بود. داده ها با استفاده از روش-های آماری t برای گروه های مستقل، ضریب همبستگی و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میان مقادیر میانگین زیر مقیاس جستجوی سرگرمی سیستم فعالساز رفتاری افراد سیگاری و غیرسیگاری در سطح p<0/05 اختلاف معنی دار مشاهده شد میان مقادیر میانگین زیر مقیاس سائق و جستجوی سرگرمی سیستم فعالساز رفتاری زنان سیگاری و غیر سیگاری در سطح p<0/01 درصد تفاوت معنی دار مشاهده شد. میان مقادیر میانگین سیستم بازداری رفتاری افراد و همچنین زنان سیگاری و غیرسیگاری تفاوت معنی دار مشاهده شد. میان مقادیر میانگین سیستم بازداری رفتاری مردان و زنان سیگاری در سطح p<0/01 درصد تفاوت معنی دار مشاهده شد میان مقادیر میانگین خودپایی مردان و زنان سیگاری تفاوت معنی دار وجود داشت. بین خودپایی و سیستم فعالسازی رفتاری و همچنین سیستم بازداری رفتاری زنان سیگاری رابطه همبستگی منفی معکوس و معنی دار وجود دارد بین خودپایی و سیستم فعالسازی رفتاری زنان غیرسیگاری رابطه همبستگی مثبت مستقیم و معنی دار وجود دارد. در زنان، سیستم بازداری رفتاری نقش تعیین کننده ای در گرایش آنها به مصرف سیگار دارد.