بیش از چند سال است که برنامه اتمی ایران و تحولات مرتبط با آن درکانون توجه جهانی قرار داشته و به یکی از مهمترین چالش ها در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است. در کنار نقش موثر و فعال اتحادیه اروپا سهم دو کشور دیگر یعنی ایالات متحده آمریکا و فدراسیون روسیه در روند بحران غیر قابل انکار است. نقش و موضع روسیه اما دارای ماهیتی کاملا متفاوت است. این کشور از یک سو خود را شریک نگرانی های غرب از قدرت سلاح هسته ای ایران نشان داده و برهمین پایه در همکاری های خود با ایران جانب احتیاط کامل را گرفته است و از طرف دیگر خود را همچنان طرفدار ایران و مخالف شدت عمل نظامی علیه کشورمان جلوه می دهد. چنین موقعیتی موجب شده تا برخلاف موضع واشنگتن که در تقابل اساسی با برنامه هسته ای ایران از صراحت و قاطعیت برخوردار است، مواضع مسکو مبهم، دو پهلو و غیر قابل پیش بینی ارزیابی گردد. آنچه که مسلم است این است که روسیه با اتخاذ سیاست تاخیری در پی طولانی کردن این بحران است. لذا اساس این پژوهش این سوال است که، اساس شکل گیری سیاست تاخیری روسیه در رابطه با برنامه اتمی ایران چه بوده است؟ نتایج حاصل از پژوهشی به روش کتابخانه ای- اسنادی و همچنین نظرات کارشناسان و صاحبنظران در رسانه ها و شبکه های اطلاع رسانی رایانه ای، فرضیه تحقیق مبنی بر اینکه: به نظر می رسد که اساس شکل سیاست تاخیری روسیه در رابطه با برنامه اتمی ایران رقابت ژئوپلیتیکی همزمان این کشور با رقبای منطقه ای(ایران) و جهانی (با غرب) می باشد را به اثبات رساند. کلید واژه: ایران، روسیه، انرژی اتمی، غرب، سیاست تاخیری، ژئوپلیتیک، رقابت