این پایان نامه به ویژگی های بصری و طراحی سفالینه های پیکره ای ایران در دوران پیش از تاریخ می پردازد. این دوره در ایران، از ابتدای دوره ی جمع آوری غذا آغاز می شود و تا ابتدای زمانی که وارد دوران تاریخی می شود، ادامه می یابد. قدیمی ترین آثار در دوران مورد نظر، الهه گان باروری و زیبایی هستند. در دوره های بعد، با پیشرفت صنعت سفالگری شاهد به وجود آمدن آثاری حجمی هستیم که از نظر ویژگی های بصری در مرتبه ی بالاتری از آثار پیشین خود هستند و عمدتاً نشانه هایی از ظرف بودن را در خود دارند. یافته شدن این آثار درون گورها باعث شده، کاربردهای آیینی برای آن ها متصور باشند، و گروهی، دلایل ساخت آن ها را به معتقدات مردمان آن دوره مربوط می دانند. این تحقیق پس از ذکر مقدمه ای کوتاه از تاریخ ایران دوره ی پیشاتاریخی، به بررسی پیشینه و روند تحول سفالگری پرداخته است و در ادامه سفالینه های پیکره ای این دوران، دسته بندی گردیده اند. پس از این، ویژگی های بصری و شاخصه های سفالینه های مورد نظر، بررسی شده اند. در پایان نیز تعدادی از این آثار، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.