تحقیق پیش رو با عنوان تاثیر عضویت زنان در سازمانهای غیردولتی زنان بر توانمندی آنان در چهارچوب نظریه توانمندسازی حاصل نظریات فمینیست های جهان سوم در پارادایم جنسیت و توسعه تدوین شده است. نگارنده در این پژوهش ضمن مطالعه توانمندی زنان فعال در گروه ها و جنبش های زنان به مقایسه دو نوع سازمان خاص زنان و مرتبط با زنان و تاثیر آنها بر توانمندی در سطوح مختلف زندگی شخصی و اجتماعی زنان فعال در آن می پردازد. روش تحقیق مورد استفاده روش کیفی است و در اجرای آن از تکنیک تحلیل محتوی بهره برده شد. گردآوری داده ها هم از طریق مصاحبه و مشاهده انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را اعضای سازمانهای غیردولتی زنان و مرتبط با زنان و همچنین فعالان جنبش زنان تشکیل می دهند. مصاحبه شونده ها به عنوان نمونه تحقیق، از میان زنان فعال در این سازمانها انتخاب شده اند که بیش از بقیه شاخص بوده اند. دراین پژوهش مولفه های مشارکت و قدرت، کنشگری و آگاهی جنسیتی از مولفه های مهم افزایش ظرفیت های جمعی و فردی در توانمندسازی زنان هستند. تفاوتهای میان اعضای دو نوع سازمان برحسب مفاهیمی چون توانایی های شخصی و پیامد آن در برداشت از خود، تجربه کار جمعی، برابری جنسیتی، حساسیت به سلطه جنسیتی، قدرت تصمیم گیری در حوزه شخصی، آگاهی به قوانین مربوط به زنان و ... بررسی شده است. در سازمان های خاص زنان اعضا توانمندی شان در پرتو آگاهی جنسیتی تعریف می شود اما در سازمان های مرتبط با زنان با وجودی که ممکن است توانمندی در حوزه های مشترک وجود داشته باشد اما لزوما جنسیتی نیست.