این آزمایش به منظور بررسی اثرات فرآوری و افرودنی های جیره ای بر کارایی استفاده از دانه ماشک در جیره های رشد و پایانی جوجه های گوشتی طراحی گردید. به این منظور تعداد 416 قطعه جوجه خروس گوشتی (راس 308) در قالب 8 تیمار و 4 تکرار (13 قطعه در هر تکرار) مورد استفاده قرار گرفت. جیره های آزمایشی شامل 20 درصد دانه ماشک خام، 20 درصد دانه ماشک خام تکمیل شده با نئومایسین (250 میلی گرم در کیلوگرم)، کولین (7 گرم در کیلوگرم)، متیونین (7 گرم در کیلوگرم) و کولین (7 گرم در کیلوگرم) به علاوه نئومایسین (250 میلی گرم در کیلوگرم)، 20 درصد دانه ماشک فرآوری شده، 20 درصد دانه ماشک فرآوری شده تکمیل شده با نئومایسین (250 میلی گرم در کیلوگرم) و یک جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد بودند. نتایج آزمایش نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی 20 درصد دانه ماشک خام یا فرآوری شده، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک قابل مقایسه با تیمار شاهد، ولی وزن سنگدان بیشتر و وزن طحال کمتری در سن 42 روزگی داشتند. فرآوری دانه های ماشک افزایش معنی دار (05/0p<) قابلیت هضم مدفوعی پروتئین را به همراه داشت. تکمیل جیره حاوی دانه ماشک خام با متیونین موجب کاهش معنی دار (05/0p<) وزن بدن و خوراک مصرفی شد؛ اگرچه قابلیت هضم مواد مغذی را افزایش داد. هیچ یک از جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر تیتر آنتی بادی علیه واکسن نیوکاسل نداشتند (05/0p>). به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که می توان از دانه ماشک خام به میزان 20 درصد در جیره های رشد و پایانی جوجه های گوشتی و بدون مشاهده اثرات منفی استفاده نمود. از طرفی، هیچ یک از مکمل های جیره ای و فرآوری نتوانستند کارایی استفاده از جیره های حاوی 20 درصد دانه ماشک خام را برای جوجه های گوشتی بهبود دهند.