چکیده این پژوهش به منظور مقایسه نمیرخ بالینی mmpi-2 دانشجویان با صفات طیف اوتیسم بالا و پائین شاغل به تحصیل در دانشگاه یزد اجرا گردید. نمونه شامل 738 دانشجو دانشگاه یزد بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های ضریب طیف اوتیسم، فرم بلند mmpi-2 و پرسشنامه شخصیتی نئوneo-ffi بود. برای تحلیل داده ها از روش مانوا استفاده شد. نتایج مانوا (14/15=f، 001/0>p ) حاکی از معنادار بودن روابط بود و تحلیل واریانس نشان داد که دانشجویان دارای صفات طیف اوتیسم بالا، نسبت به دانشجویان با صفات طیف اوتیسم پائین، در تمام خرده مقیاس های بالینی به جز مقیاس هیپومانیا، نمره بالاتری داشتند. می توان این گونه نتیجه گرفت که دانشجویان با صفات طیف اوتیسم بالا، نسبت به دانشجویان با صفات طیف اوتیسم پائین، نشانه هایی بیشتری از مشکلات جسمانی، اضطراب، وسواس جبری، افسردگی و اسکیزوفرنیا را گزارش می کنند. از سوی دیگر دانشجویان دارای صفات طیف اوتیسم بالا، در خرده مقیاس نابسامدی نمره بالاتر و در خرده مقیاس اصلاح از خرده مقیاس های روایی mmpi-2 نمره پائین تری می گیرند، اما در مقیاس دروغ یاب تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.