تحقیقات گذشته در بزرگسالان جوان نشان دادند که دستورالعمل کانون توجه بیرونی (اثر حرکات در محیط) نسبت به دستورالعمل کانون توجه درونی (خود حرکات) منجر به یادگیری حرکتی اثربخش تر و خودکاری بالاتر در کنترل حرکات می شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر دستورالعمل های کانون توجه بر اکتساب و یادداری تکلیف تعادلی در بیماران پارکینسون بود. 23 بیمار مبتلا به پارکینسون که توسط پزشک متخصص اعصاب معاینه شدند و واجد شرایط برای شرکت در این پژوهش بودند از طریق آزمون تعادلی برگ در سه گروه کنترل، بیرونی و درونی مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در هر گروه به مدت پنج روز آزمون تعادلی برگ را تمرین کرده و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین آزمون یادداری از آنان گرفته شد. تعادل شرکت کنندگان در هر سه شرایط بیرونی، درونی و کنترل در آزمون تعادلی برگ هم در مرحله اکتساب و هم یادداری بهبود پیدا کرد. در مقایسه ای که بین گروهها صورت گرفت، با اینکه گروه بیرونی بهتر از دو گروه دیگر عمل کرده بودند اما اختلافات معناداری بین سه گروه در اکتساب و یادداری وجود نداشت (05/0< p). نتایج این مطالعه تاثیر تمرین حرکتی را در بهبود مهارت تعادل در بیماران پارکینسون تائید نمود؛ اما مزیتی در مورد دستورالعمل توجه بیرونی بر درونی یا برعکس پیدا نکرد. بنابراین، احتمالا تأثیرات دستورالعمل های کانون توجه عموماً در همه انواع مهارتها و محیط های آموزشی بطور یکسان اتفاق نمی افتد.