موضوع پژوهش حاضر ، اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت عمومی و پرخاشگری زنان می باشد . جهت بررسی این موضوع ، دو فرضیه اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از : 1- زنان پرخاشگری که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت کرده اند در مقایسه با زنان پرخاشگری که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت نکرده اند ، پرخاشگری آنها بیشتر کاهش می یابد . 2- زنانی که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت کرده اند در مقایسه با زنانی که آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت نکرده اند از سلامت عمومی بالاتری برخوردارند . جامعه آماری این پژوهش متشکل از 150 نفر کارآموز زن اداره فنی و حرفه ای شهرستان رشت در دامنه سنی 20 تا 35 سال می باشد که از بین آنها 30 نفر که سلامت عمومی پایین و پرخاشگری بالا داشتند به طور تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی نیز در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند . گروه آزمایش مهارت های اجتماعی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای فرا گرفتند در حالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی ندیدند . روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و طرح تحقیق آن ، طرح دو گروهی با پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد . ابزار اندازه گیری این پژوهش ، پرسشنامه سلامت عمومی گلد برگ و پرسشنامه پرخاشگری اهواز بود . در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی ( جدول – نمودار – میانگین – واریانس ) و برای تائید فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد ، فرضیه های اصلی تایید شدند ، بدین صورت که پس از آموزش مهارت های اجتماعی به گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل که آموزش نداشتند ، پرخاشگری آنها بیشتر کاهش یافته است .همچنین آموزش مهارت های اجتماعی به گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل که آموزشی نداشتند ، موجب افزایش سلامت عمومی آنها شد .