آئین نامه های جدید ساختمانی بر روی نظریه سطح عملکرد متمرکز شده اند که در آن جابجایی یکی از معیارهای طراحی است. از دیگر سو، انواع تکنیکهای کنترلی اعم از غیرفعال، نیمه فعال، فعال و یا ترکیبی به صورت گسترده برای کاهش پاسخ جابجایی سازه ها در حین زمین لرزه های شدید بکار گرفته شده است. در این پایان نامه سازه مجهز شده با قطعات سختی متغیر فعال موردبررسی قرار گرفته اند. همچنین رفتار سازه مجهز شده با قطعات کنترلی مشابه مانند میراگر سختی نیمه فعال قابل بازنشانی و یا سختی متغیر پیوسته مورد ارزیابی قرار گرفته است. در کنار آن قطعه ای جدید نیز بنام میراگر محرک نیمه فعال نیز معرفی خواهد گردید. این قطعه میتواند انرژی منتقل شده به سازه از زمین لرزه را جذب نموده، از این انرژی مانند یک محرک استفاده نماید وهمچنین هر بخش دلخواه از آن را از سیستم خارج نماید. برای تشریح نتایج حاصل از بکارگیری قطعه شبیه سازی های عددی انجام شده است. زمینلرزه های مختلفی به عنوان بارگذاری خارجی بکار گرفته شده است. پاسخ سازه های که با این قطعه مجهز شده اند با آنهایی که با دیگر قطعات کنترلی مجهز شدهاند مقایسه می گردد. این قطعه از انواع نیمه فعال است برای فعالیت به انرژی کمی نیاز دارد؛ بنابراین میتواند به طور گسترده ای برای کنترل سازه ها مورد استفاده قرار بگیرد. تفاوت اصلی در این قطعه در مقایسه با سایر قطعات مشابه نوع استفاده از انرژی منتقل شده به سازه میباشد.