با ورود فناوریهای روز دنیا در عرصه آموزش، نوآوری های چشمگیری در زمینه شیوه های آموزشی حاصل شده است. استفاده از شیوه های نوین آموزشی مزایای فراوانی به همراه دارد که منجر به استقبال روزافزون افراد و سازمانها از این شیوه ها و بطور خاص شیوه آموزش الکترونیک شده است. این امر لزوم انجام پژوهش هایی در زمینه ارزیابی میزان اثربخشی آموزش الکترونیک را نمایان می سازد. این پژوهش با هدف سنجش و ارزیابی اثربخشی واقعی سیستمهای آموزش الکترونیک در سازمان ها انجام شده است. مدل استفاده شده در پژوهش حاضر، مدل اثربخشی سیستم های آموزش الکترونیک (لِوی، 2003) می باشد. در این مدل با استفاده از رابطه میان ارزشی که یادگیرندگان از سیستمهای آموزش الکترونیک استنباط می کنند و رضایتمندی آنها از این سیستمها، و به وسیله چارچوبی که این دو عامل را با یکدیگر تلفیق می کند، اثربخشی سیستمهای آموزش الکترونیک در چهار بعد شامل تکنولوژی و پشتیبانی، استاد، دوره آموزشی و فراگیر مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی و ازنوع مطالعه موردی می باشد که در آن شرکت ساپکو بعنوان مورد پژوهش انتخاب شده است. ابزار اصلی جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بوده که در کنار آن مشاهده و مصاحبه نیز صورت گرفته است. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمونt درمقایسه با عدد ثابت و روابط ریاضی مربوط به مدل استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد سیستم آموزش الکترونیک مورد بررسی در بعد محتوای دوره و خودارزیابی فراگیران اثربخش می باشد. در حالیکه عملکرد ابعاد فناوری و پشتیبانی و استاد نیاز به بهبود دارد. همچنین وضعیت اثربخشی کل سیستم در حد اثربخشی خوب قلمداد می شود. انجام اقداماتی نظیر بهبود کیفیت پشتیبانی فنی و فراهم نمودن امکاناتی جهت در دسترس بودن استاد مجازی بصورت آنلاین می تواند وضعیت کل سیستم را به سوی اثربخشی بیشتر پیش ببرد.