پرفشاری خون به عنوان یکی از مشکلات عمده بهداشتی درمانی در جهان مطرح است‎.‎ به دنبال ابتلا به پرفشاری خون‎،‎ کنترل مناسب آن از اهمیت خاصی برخوردار می باشد‎.‎ راهکارهای مشخصی نیز برای درمان پرفشاری خون وجود دارد‎،‎ که یکی از آن ها دارو درمانی است‎.‎ بتابلاکرها و داروهای مدر تجویز مناسبی برای کنترل پرفشاری خون بیماران هستند‎،‎ اما افزایش سطح چربی خون از عارضه جانبی مصرف بتابلاکرها است‎.‎ در این پایان نامه‎،‎ تمامی اطلاعات ورودی مدل سازی مربوط به بیماران با توجه به این دو ملاک (فشار خون و چربی خون) از مقالات مندرج در سایت ‎ pubmed ‎ از سال ‎1979‎ تا ‎2010‎ جمع آوری شدند‎.‎ به کمک بازی بسط یافته و بازی تکراری تصمیم گیری درباره استراتژی تجویز بهینه داروهای ضد پرفشاری خون ‎(آتنولول،‎ پروپرانولول و هیدروکلروتیازید) برای دو دوره مصرف مدل سازی شد‎.‎ در این مدل سازی ها‎،‎ پزشک به عنوان بازیکن اول‎،‎ استراتژی های مختلف دارو درمانی کنترل پرفشاری خون را به کار می گیرد‎،‎ اما بازیکن دوم یعنی بیماری با توجه به استراتژی که از سوی پزشک انتخاب می شود از خود واکنش نشان می دهد‎،‎ این واکنش شامل کاهش فشار خون و افزایش چربی خون است‎.‎ پزشک به دنبال نقطه تعادلی از بازی با بیماری است که در آن بیشترین کاهش فشار خون و کمترین عارضه جانبی رخ دهد‎.‎ نقطه تعادل بهینه حاصل از این مدل ها ضمن هم خوانی با یافته های علمی گویای این نکته است که استفاده از تئوری بازی ها می تواند مدل سازی مناسبی برای تصمیم گیری در ارتباط با درمان دارویی پرفشاری خون در اختیار پزشکان قرار دهد‎.‎