مقدمه : اگرچه سلول های بنیادی جنینی خودنوزا بوده و توان تمایز به انوع سلول های موجود در بدن را دارند ولی تمایز جهت دار آنها به یک نوع سلول خاص، با یک شیوه خاص، بعنوان چالشی است که هنوز باقی مانده است. از طرفی، چنین تمایزی در موجود زنده در یک محیط سه بعدی روی می دهد، لذا استفاده از داربست هایی که بتواند چنین وضعیتی را برای تمایز سلول ها فراهم آورد ضروری به نظر می رسد. روش ها: ما پس از کشت سلول های بنیادی جنین انسان بر بستر های با و بدون "فیبر نانو"، کلونی های حاصله را به سمت "اکتودرم عصبی" القاء نموده و پس از ایجاد ساختار های "شبه لوله عصبی" ،آنها را بر سطوح "نانو" و بدون "نانو" مجددا کشت نمودیم و با انجام آزمایش های rt-pcr، ایمونوسیتوشیمی و فلوسایتومتری بیان مارکر های عصبی را بررسی کردیم و به منظور بررسی مورفولوژی سلول ها در حضور و عدم حضور فیبر نانو، اقدام به تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی کردیم. انجام patch clamp نیز به منظور بررسی وجود پتانسیل عمل و جریانهای عصبی در سلول های عصبی بالغ، صورت گرفت. یافته ها: رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی و نتایج فلوسایتومتری آشکار کرد که میزان بیان مارکرهای پیش ساز عصبی در گروه نانو با اختلاف معنی دار نسبت به گروه فاقد نانوصورت می گیرد. در مرحله بلوغ این سلول ها، تولید موتور نورون با رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی برای مارکرهای hb9,islet و chat در سطح پروتئین و در سطح rna با استفاده از rt-pcr تایید شد. تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی، افزایش تعداد زواید اکسونی بر بستر نانوفایبر را نشان می داد، و نتایج patch clamp حاکی از وجود جریان های یونی قویتر و همچنین وجود پالس هایی شبیه به پتانسیل عمل در گروه دارای داربست نانو بود. در نهایت می توان گفت داربست نانوفایبری توانسته است شرایط بهتری را برای رشد و تمایز سلول ها فراهم سازد.