چکیده ایرانِ معاصر تقریباً در همه ی حوزه ها شاهد انواعی از تعامل عناصر مدرن و سنتی بوده است. در یک قرن گذشته دو انقلاب در ایران اتفاق افتاده است که به نظر می رسد گفتمان های نسبتاً متفاوتی را از این لحاظ مطرح کرده اند. گفتمان های هر انقلاب بیشتر از روی گفتمان های نیروهای سیاسی شریک در آن انقلاب ها قابل شناسایی است. سوال این تحقیق این است که نیروهای سیاسی در انقلاب های مشروطه و اسلامی بیشتر چه گفتمان هایی داشته اند و چرا ؟ به عبارت دیگر، شناسایی گفتمان های این نیروها، و فهم خاستگاه های اجتماعی ظهور این گفتمان ها در سطح نظری، هدف این رساله است. جامعه ی ایران پس از روبرویی با دنیای مدرن آن چنان از آن تأثیر گرفت که می توان تاریخ ایران را به دو دوره ی پیش و پس از تأثیرپذیری تقسیم کرد......