قابلیت های ویژه ی موجود در طبیعت، همواره هدایت گر بشر بسوی خلق آثار هنری ارزشمند بوده است. از این میان عناصر گیاهی به مدد شکل ظاهری و بار معنایی که در بر داشته اند از اهمیت خاصی برخوردار بوده اند. شناسایی و بهره گیری از این دو ویژگیِ معتبر توسط انسان و ادغام آنها با پردازش های ذهنی او، توانسته است نمودی عینی را در قالب هنر ایجاد نماید. نقاشی سنتی ایرانی که مجموعه ای از طرحها و رنگهای قرار گرفته بر انواع زمینه ها است به یاری همین قابلیت ها در طول تاریخ رشد کرد و متحول گشت. پس از ورود اسلام به سرزمین ایران که پیشینه ای کهن از هنر، ادب، تمدن و یکتا پرستی داشت، مسیری جدید برای هنرمندان فراهم شد تا تراوشات ذهنیِ برگرفته از اندیشه های نو را به عینیت های تازه مبدل گردانند. در این پایان نامه، شناسایی، بررسی، معرفی و تفکیک نقوش گیاهی و میزان بکارگیری عناصر نمادین این نقوش در نقاشی سنتی ایرانی مد نظر قرار گرفته است.