موضوع اصلی این رساله رشد اخلاقی از نظر ژان ژاک روسو و ژان پیاژه می باشد . هدف از تحقیق بررسی تطبیقی آراء روسو وپیاژه در زمینه رشد اخلاقی و بیان تشابهات و تفاوتهای آراء آنها در زمینه موضوع فوق می باشد . با توجه به اینکه هدف پژوهشگر تحلیل وجوه شباهت ها و تفاوتهای آرای این مربیان در رابطه با مقوله های مربوط با رشد اخلاقی می باشد، پس از بررسی و مطالعه اسناد ومدارک وجمع آوری داده ها به روش توصیفی – تحلیلی به بررسی و مقایسه و تجزیه و تحلیل آراء این مربیان پرداختیم. با بررسی اندیشه های تربیتی روسو و پیاژه متوجه شدیم که روسو معتقد است که آدمی فطرتاً پاک و بی عیب است و اگر بدی در وی دیده می شود ناشی از بدآموزی دیگران و دستاوردهای جامعه متمدن است که بنابر همین اعتقاد وی روش تربیت منفی را برای کودکان مناسب می داند .یکی از روانشناسانی که در زمینه تحقیقات خود از اندیشه های روسو الهام گرفته است ژان پیاژه ( 1932) می باشد وی معتقد است : همانطور که روسو می گفت دوران کودکی در تکوین شخصیت آدمی دورانی مهم و سازنده است که باید از آمادگیهای آن در پرورش کودک و تعالی او بهره گرفت . وجه تمایز آراء روسو و پیاژه در این است که 1- روسو روش تربیت منفی و دور بودن کودک از اجتماع را در سالهای اولیه برای رشد کودکان و سالم ماندن فطرت پاک انسانی از زنگارهای جامعه مناسب می داند در حالیکه پیاژه روش تعاملی را در تربیت اجتماعی واخلاقی توصیه می کند 2- روسو عامل برتری انسان بر دیگر جانداران را دروجدان می داند در حالی که پیاژه عقل را عامل برتری می داند.