این پژوهش به بررسی رابطه بین رفتار نگه داری سهام توسط سرمایه گذار و ویژگی های سهام و سهامدار می پردازد. در پژوهش حاضر برای برآورد دوره نگه داری از معیارهای مورد استفاده در تحقیقات اتکینز- دیل و بین لی استفاده شده که از طریق آن داده های مربوط به سهام های درج شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سالهای 1380 تا 1387 با استفاده از متدولوژی تحلیل رگرسیونی بررسی می شود. در یک روش دوره نگه داری با معیار اتکینز-دیل (ad) و در روش دیگر با معیار بین لی (li) مورد محاسبه قرار گرفته است. نتایج دو روش بسیار به هم شبیه می باشد. طبق تحقیقات پیشین می توان گفت که دوره نگه داری با چهار گروه از ویژگی های بازده های سهام مبتنی بر نتایج رگرسیونی رابطه دارد. این ویژگی ها عبارتند از سطح قیمت نسبی (سهام های ارزشی و رشدی، یا سهم های مطلوب و نامطلوب)، عملکرد بازده در گذشته، هزینه معاملات و نقدشوندگی و ریسک. همچنین تحقیقات پیشین نشان داد که دوره نگه داری به شدت تحت تاثیر ویژگی های سهامدار (جنسیت، سن، سرمایه گذار نهادی و ... ) می باشد. نتایج این پژوهش از رابطه استراتژی های سرمایه گذاری با طول دوره نگه داری سرمایه گذار حمایت می کند؛ نتایج تحقیق حاضر نشان داد سرمایه گذاران اقدام به خرید سهام های بازنده و فروش سهام های برنده می کنند. یافته ها نشان دهنده این است که سرمایه گذاران هنگامیکه تصمیم می گیرند که چه مدت سهام را نگه دارند به هزینه معاملات و نقدشوندگی سهام توجه می کنند. سهام های با مابه التفاوت دامنه پیشنهادی قیمت خرید و فروش بیشتر دوره نگه داری بالاتری دارند. شرکتهای کوچکتر که نقدشوندگی کمتری دارند بطور میانگین برای مدت طولانی تری نگه داری می شوند. سرمایه گذاران تمایل دارند سهام کم ریسک تر را برای مدت طولانی تری نگه داری کنند.