صفت عامه پسند به ادبیاتی گفته می شود که خوانندگان بی شمار دارد. به زعم نمایندگان فرهنگ و ادبیات رسمی این نوع کتاب ها ارزش چندانی ندارند و مخاطبان آنها از لحاظ فرهنگی در حد پایین و متوسط قرار دارند. بعضی از انواع رمان ها مثل: بسیاری از رمان های حادثه ای، رمان های پلیسی، جنایی، جاسوسی، ترسناک، روانشناسی، علمی، تخیلی، ملودرام و ... از زمره ادبیات عامه پسند به شمار می آیند.در ایران از میان گونه های نامبرده شده،اغلب رمان های عشقی بنا بر شرایط خاص اجتماعی و فرهنگی با اقبال روبه روست. در این پایان نامه نخست در فصل اول کلیات پژوهش،هدف تحقیق،اهمیت تحقیق،مروری بر پژوهش ها و روش پژوهش ذکر شده است و سپس در فصل دوم ، سوم و چهارم به تحلیل ساختاری رمان های پرفروش از سه نویسنده پر کار ادبیات عامه پسند ایران طی سال های پایانی 1360 تا 1380 می پردازم و به این ترتیب ساختارهای عام و تکرار شونده رمان های عامه پسند فارسی را شناسایی می کنم. این نویسندگان عبارتند از: نسرین ثامنی ، فهیمه رحیمی و م، مودب پور . در آخرین فصل یافته های نهایی را ارائه می دهیم. این یافته ها بیانگر این است که رمان های عامه پسند عشقی فارسی از طرح های پر شاخ و برگ،شخصیت های عمدتا ایستا،ساده و تک بعدی ، لحن های متنوع و فاقد تشخص زبانی و حوادث باور ناپذیر در ساختار خود بهره برده اند به گونه ای که این ویژگی های ساختاری فهم و درک آنها را برای مخاطب عامه راحت و آسان ساخته است. کلیدواژه:ادبیات عامه پسند، رمان های عشقی، ساختار رمان، شخصیت پردازی، طرح، عناصر داستان.