در پژوهش حاضر، هر یک از آثار طنز عمران صلاحی را در دو حوز?، بررسی انواع شیوه های طنزپردازی و شگرد های برجسته سازی زبان مورد تحلیل و تبیین قرار داده ایم. بنابراین با توجه به بررسی هایی که صورت پذیرفته است، می توان این گونه نتیجه گرفت که، نویسنده با دست مایه قرار دادن انواع شیوه های طنز پردازی، از قبیل؛ مطایبه، آیرونی، تهکّم، نقیضه، اغراق، هرزه نگاری و... ضمن خلق تصاویری طنزآمیز و خنده آور، بسیاری از مشکلات و معضلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ادبی و اخلاقی را مورد ریشخند و استهزاء قرار می دهد تا بدین ترتیب با آشکار کردن این مسائل، گامی در جهت اصلاح آن ها برداشته شود. یکی از پرکاربرد ترین شیوه های به کار رفته، مطایبه است، که در تمامی آثار طنز صلاحی، با بسامد بسیار بالایی نسبت به سایر شیوه های طنزپردازی به کار رفته است. در اکثر نمونه های مطایبه، ضمن پرداختن به مسائل و مشکلات گوناگون در جامعه، تصاویر خنده آوری که اغلب ناشی از برخورد تضاد ها، ارتباط برقرار کردن بین اموری که در حقیقت هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند، حماقت رفتاری و بیان سخنان احمقانه، تجاهل، نقاط ضعف و بلاهت های اخلاقی و... خلق شده است.