هدف از این مطالعه ارزیابی اثر سه روش هم زمانی مجدد فحلی در گاوهای شیری با وضعیت آبستنی نامشخص بر میزان گیرایی و فاصله تا آبستنی است. گاوهای هلشتاین (105n=) به طور تصادفی در یکی از سه گروه درمانی قرار گرفتند: 1) کنترل(37n=)، آغاز برنامه تلقیح در زمان ثابت در روز 24 بعد از تلقیح اول؛ 2) heatsynch (38n=)، همزمانی مجدد با یک روش تلقیح در زمان ثابت به دنبال تشخیص منفی آبستنی در روز3±31 بعد از تلقیح اول و 3) ipd(intravaginal progesterone device) + heatsynch (30n=)، استفاده از ipd در فاصله روزهای 21-14 بعد از تلقیح اول، سپس تلقیح بر اساس مشاهده فحلی بین روزهای 24-21 بعد از تلقیح اول و به دنبال آن آغاز برنامه تلقیح در زمان ثابت در روز 24 بعد از تلقیح اول در گاوهایی که تلقیح مجدد نشده اند. داده های به دست آمده بوسیله آزمون آماری logistic procedure و توسط برنامه آماری sas مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه شیر از 105 راس گاو در روزهای 14،21و24 بعد از تلقیح اول به منظور آنالیز پروژسترون گرفته شد. حضور جسم زرد فعال در روز 14 بعد از تلقیح در گروه heatsynch نسبت به سایر گروه ها بیشتر است ولی معنی دار نیست و تحلیل جسم زرد در فاصله روزهای 21-14 بعد از تلقیح در گروه heatsynchنسبت به گروه کنترل تمایل به بیشتر بودن دارد(07/0p=). میزان گیرایی در روز31و61 بعد از تلقیح اول و تلقیح مجدد مشابه بود(1/0<p). در مجموع میزان از دست رفتن آبستنی هم برای تلقیح اول و تلقیح مجدد نیز برای تمام درمانها مشابه بود(1/.<p). میزان تلقیح مجدد نیز در تمام فواصل برای تمام درمانها مشابه بود(1/0p>). نتایج این تحقیق نشان می دهد که کارایی تولید مثلی در گاوهای شیری در بین این سه روش همزمانی مجدد تفاوت معنا داری ندارد.