لاشبرگ در فرایندهای بیلان آبی یک مرتع اهمیت ویژه ای دارد اما اطلاعات اندکی در این رابطه وجود دارد. در این تحقیق تأثیر لاشبرگ در میزان گیرش بارندگی و تأثیر آن در حفظ رطوبت خاک سطحی با استفاده از یک باران ساز مصنوعی در مراتع استپی پارک ملی خبر در استان کرمان مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس رابطه تعیین حجم نمونه، 90 قاب یک مترمربعی به طور تصادفی در عرصه قرارداده شد. در هر یک از این قابها پوشش تاجی و سطح لاشبرگ برآورد گردید. سپس به منظور توزین، لاشبرگ درون قابها جمع آوری گردید. برای محاسبه زیتوده بالای سطح زمین از روش نمونه گیری دوبل استفاده گردید. برای نشان دادن رابطه بین لاشبرگ تولیدی با پوشش تاجی، سطح لاشبرگ و زیتوده بالای سطح زمین از ماتریس همبستگیها و روش رگرسیونی گام به گام استفاده گردید. در نهایت متغیر پوشش تاجی در مدل باقی ماند که رابطه آن با لاشبرگ به صورت خطی و ضریب تبیین آن 95/0 بود. لذا پوشش تاجی معیار مناسبی برای برآورد میزان لاشبرگ در درمنه زارهای مناطق خشک و نیمه خشک است. در ادامه بعد از تعیین شدت متوسط بارندگی های معمول منطقه، مقدار هدررفت گیرش لاشبرگ با ترسیم منحنی های خیسی و خشکیدگی لاشبرگ محاسبه گردید. نتایج نشان داد که به طور متوسط 64/0 درصد بارش شبیه سازی شده به وسیله لاشبرگ گیرش شده است. برای بررسی نقش گیرش لاشبرگ در حفظ رطوبت خاک سطحی، رطوبت cm5 اولیه سه خاک شامل خاک لخت، خاک با لاشبرگ خیس و خاک با لاشبرگ خشک با استفاده از روش وزنی اندازه گیری شد. نتایج مربوط به رطوبت خاک سطحی نشان داد که لاشبرگ به طور معنی داری سرعت خشکیدگی خاک سطحی را کاهش می دهد و در این رابطه، گیرش نور توسط لاشبرگ نقش مهم تری نسبت به گیرش بارندگی دارد.