چکیده هدف این پژوهش مطالعه تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده و 4 هفته بی تمرینی بر ظرفیت ضداکسایشی تام و برخی شاخص های التهابی (شمارش پلاکت ها و1 ? آنتی تریپسین) در موش های صحرایی نر بوده است. به همین منظور 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 3 ماهه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. سپس هر گروه به نوبه خود به سه زیرگروه شامل گروه های پایه، 8 هفته تمرینی و 4 هفته بی تمرینی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی ابتدا به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته با سرعت 15 تا 22 متر در دقیقه و مدت 25 تا 64 دقیقه اجرا شد. آنگاه پروتکل بی تمرینی به مدت 4 هفته اعمال شد.خون گیری به دنبال 12 ساعت ناشتایی و در پایان هفته های 8 و 12 با شرایط کاملا مشابه انجام شد. ظرفیت ضداکسایشی تام به روش frap و شمارش پلاکتی با استفاده از دستگاه شمارشگر اتوماتیک سلولی و1 ? آنتی تریپسین به روش نفلومتری (minineph kit) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبیlsd در سطح 05/0 p? تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که 8 هفته تمرین باعث افزایش معنی دار ظرفیت ضداکسایشی تام و کاهش معنی دار1 ? آنتی تریپسین و کاهش غیر معنی دار شمارش پلاکتی می شود. در مقابل، بی تمرینی منجر به کاهش معنی دار ظرفیت ضداکسایشی تام و افزایش معنی دار1 ? آنتی تریپسین و شمارش پلاکتی شد. بررسی تغییرات مقادیر ظرفیت ضداکسایشی تام و1 ? آنتی تریپسین دو گروه تمرینی و کنترل با استفاده از آزمون t مستقل نیز نشان داد مقادیر این شاخص ها پس از 8 هفته تمرین و 4 هفته بی تمرینی به لحاظ آماری معنی دار ، در حالیکه تغییرات مقادیر شمارش پلاکتی بین دو گروه فقط بعد از 8 هفته تمرین معنی دار است. بر اساس این یافته ها می توان گفت انجام تمرینات استقامتی و سازگاری های حاصل از آن می تواند آثار مثبتی بر ظرفیت ضداکسایشی تام و التهاب و پیشگیری از فرایند ترومبوز و بیماری های قلبی عروقی داشته باشد.