ساختارسرمایه نمایان کننده نسبت سرمایه از منابع متفاوت است. مدیران مالی مسئولیتی برای انتخاب بهترین منبع تامین مالی و خلق ارزش برای شرکت دارند، از این رو تحلیل نگرش آن ها پیرامون نحوه انتخاب ساختار سرمایه می تواند دیدگاهی جامع از تفکر حاکم بر شرکت ها و چگونگی تامین مالی آن ها ارائه دهد. پژوهش حاضر در راستای موضوع ساختار سرمایه و با هدف شناسایی عوامل اصلی تعیین کننده در تصمیم گیری مدیران مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پیرامون ساختار سرمایه به انجام رسیده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه تحقیق، توصیفی-پیمایشی است و به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، نمونه ای تصادفی از مدیران مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب و مورد سوال قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از پژوهش نشان دهنده آن است که هزینه های بالقوه ورشکستگی یا فشارهای مالی نزدیک به ورشکستگی(در رابطه با انتخاب مقدار مناسب بدهی)، به حداقل رساندن ریسک تامین مالی در «زمان های نامناسب»(در رابطه با انتخاب بین بدهی های کوتاه مدت و بلند مدت) و عدم توانایی شرکت در کسب وجوه مالی از سایر منابع(در رابطه با انتشار سهام عادی) مهم ترین عوامل تعیین کننده در تصمیم گیری های مدیران مالی پیرامون نحوه انتخاب ساختار سرمایه هستند، حال آنکه در پژوهش های مشابه خارجی(در کشورهای اروپایی)، به ترتیب شاخص های وضعیت انعطاف پذیری مالی شرکت، انطباق سر رسید بدهی های شرکت با عمر دارایی های آن و رقیق سازی eps، به عنوان مهم ترین عوامل شناخته شده اند، که در مقایسه با نتایج پژوهش حاضر می توان به تفاوت های موجود در بازار سرمایه ایران و کشورهای پیشرفته پی برد. همچنین بررسی ها حکایت از بیشترین حمایت از تئوری موازنه ایستا دارند، که همانند نتیجه به دست آمده در پژوهش های مشابه در کشورهای اروپایی است. پیشنهادهای اصلی برخاسته از پژوهش، فراهم آوردن شرایط استفاده از سایر منابع تامین مالی(غیر از بدهی و سهام)، فراهم آوردن زمینه ایجاد بازار سازمان یافته برای انتشار اوراق بدهی شرکت های سهامی عام، توجه به بی ثباتی محیطی به هنگام تصمیم گیری پیرامون زمانبندی دریافت بدهی و توجه بیشتر نسبت به انتشار سهام می باشد.