در این پایان نامه، با اصلاح مدلسازی مسائل برنامه ریزی چند سطحی، در زمینه نوع ارتباط و تاثیر سطوح بالا بر سطوح پایین تر از خود، با نگاهی متفاوت، به حل اینگونه مسائل پرداخته شده است. این اصلاح به این صورت است که در یک حالت، سطح بالاتر به تمام سطوح برای شرایط پایان حل اعمال نظر کند و حالت دیگر هر طح فقط بر روی سطح زیر خود برای شرایط اتمام حل مسئله بتوانند اعتمال نظر کند. با نگاهی دیگر به اینگونه مسائل و نیز با برنامه ریزی آرمانی متعامل فازی مدل شده ، با استفاده از برنامه ریزی پویا مسائل برنامه ریزی چندسطحی به صورت متفاوتی حل شده است. در روش پیشنهادی ، توابع تلرانس عضویت ، در مجموعه های فازی، برای اندازه گیری رضایتمندی از اهداف سطوح و برای بردارهای تصمیم تحت کنترل سطوح تعریف می شود. سپس مدل برنامه ریزی آرمانی فازی برای رسیدن به بالاترین درجه رضایتمندی کل سیستم، با استفاده از برنامه ریزی پویا حل می شود. یک جواب رضایتبخش هنگامی به دست می آید که نسبت درجه رضایتمندی سطوح دربازه تعریف شده قرار گیرد. در نهایت نیز برای مسائل سه، چهار و پنج سطحی 50 نمونه که به صورت تصادفی ایجاد شده ، حل شده است. در دو دیدگاه متفاوت با استفاده از فاصله اقلیدسی، کارایی روش به دست آمده و دو مدل مقایسه گردیده است. دو دیدگاه پیشنهادی تفاوت چندانی با یکدیگر را نداشتند.