کرمان در دوره ی صفویه یکی از ولایات بیگلربیگی نشین مهم محسوب می شد. محدوده جغرافیایی آن از جنوب یزد تا سواحل خلیج فارس و دریای عمان می رسید و از شرق، گاه تا نزدیکی قندهار توسط حاکم کرمان اداره می شد. از این رو در دوره حکومت صفوی این ولایت اهمیت ویژه ای داشت و شهر کرمان به عنوان مرکز و کرسی آن ولایت مورد توجه حاکمان، به ویژه از دوره ی شاه تهماسب قرار گرفت. این توجه ناشی از اهمیت استراتژیک و موقعیت سوق الجیشی منطقه و توان تجاری و مالی آن بوده است. دوره ی سی ساله ی حکومت گنجعلی خان (1005 تا 1034هـ.ق)، با اقداماتی که در بهبود اوضاع شهر و شهرنشینی در کرمان انجام گرفت، از مهم ترین ادوار شکوفایی شهرنشینی و توسعه کالبدی کرمان است. در این پایان نامه، شهر و شهرنشینی کرمان در دوره ی صفویه در پاسخ به این پرسش که دلایل رشد و شکوفایی کالبدی شهر و زندگی شهری در کرمان چه بوده مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق تحلیلی با در نظر داشتن پژوهش تاریخی مبتنی بر بررسی های میدانی و کتابخانه ای بوده است.

چکیده ندارد.

ایل بچاقچی از جمله ایلاتی است که تاکنون پژوهش جامعی در مورد آن انجام نگرفته است، گذشته از آنچه برخی پژوهشگران رشته علوم اجتماعی در مورد مبانی جامعه شناسی ، نوع معیشت ، نحوه کوچ ، مکانیابی ییلاق و قشلاق ، جمعیت ، کارکرد فرهنگی و تولیدات شبانکاره ای این ایل انجام داده اند ، به جز آنچه استاد ارجمند ، جناب آقای دکتر باستانی پاریزی در مقدمه مفصل پیغمبر دزدان به فعالیتهای سیاسی سران ایل آن هم در دوران پس از مشروطه اختصاص داده است ، هیچ پژوهش بنیادی در شناخت نقش تاریخی ایل مذکور در جنوب ایران انجام نگرفته است. حتی پیشینه تاریخی ایل کاملا مبهم و پیچیده مانده است. ناشناخته بودن گذشته ایل و فعالیتهای سران ایل در دوران مشروطیت ، جنگ جهانی اول و پس از آن، واکنش برخی از سران این ایل در مقابل سلطه گریهای استعمار پیر(انگلیس ) ، دو دلیل عمده ای بودند که نگارنده را به سمت پژوهش بنیادی در مورد این ایل سوق داده اند.