در این کار تحقیقاتی بر روی پارامترهای ترمودینامیکی و تعادل منومر– دیمر رنگ های یونی با روش اسپکتروفتومتری جذبی uv-visible و روشهای کمومتریکس انجام شده است. ثابت دیمریزاسیون (kd) رنگهای methylene blue , methylene green و همچنین thiazole orangeبه ترتیب در غلظت های 5-10×0/3 مولار‎ , 4-10×5/1 مولار و 5-10×5/2 مولار‎ اندازه گیری شده و در ادامه وابستگی طیف جذبی آنها به غلظت های مختلف سرفکتنت های htab , triton x-114 و triton x-100 در بازه دمایی 75-10 درجه سانتی گراد به وسیله دستگاه uv-vis در محیط آبی مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه ثابت دیمریزاسیون در سه غلظت از هر سرفکتنت صورت گرفته است. این سه غلظت عبارتند از : 1) قبل از غلظت بحرانی مایسلی شدن, 2) در غلظت بحرانی مایسلی شدن و 3) بعد از غلظت بحرانی مایسلی شدن. مشاهده شده که ثابت دیمریزاسیون با تغییر غلظت سرفکتنت تغییر خواهد کرد و بیشترین ثابت دیمریزاسیون در غلظت بحرانی مایسلی شدن برای هر سرفکتنت می باشد. همچنین از معادله van’t hoff جهت توصیف وابستگی ثابت دیمریزاسیون به دما استفاده شده است. پارامتر دما جهت ایجاد محدودیت بین فرم های منومر و دیمر به کار گرفته شده تا بتوان آنتالپی و آنتروپی را در تعادل منومر– دیمر بدست آورد. محاسبات ترمودینامیکی با استفاده از نرم افزار datan انجام گرفته است. همچنین مطالعات گسترده ای بر روی نوع ساختار تجمعی رنگ های بر اساس فرضیه عدم تمرکز انرژی در فرم مجتمع (exciton theory) صورت گرفته است. بر مبنای این نگرش از زاویه بین دو منومر در فرم دیمر ( )و انرژی برهمکنش بین ملکول ها در حالت دیمر (u) جهت توصیف نوع اجتماع رنگ های فوق الذکر در حالت دیمر استفاده شده است.

شبکههای حسگر بیسیم متشکل از تعداد زیادی گره حسگر با توان مصرفی پایین و حافظه محدود است. لذا در این شبکهها به دلیل محدودیت منابعی مانند توان، پهنای باند، قابلیت پردازش و فضای ذخیره سازی در گرهها، مقیاس پذیری الگوریتمهای مسیریابی و کاهش سربار از جمله چالشهای موجود در زمینه مسیریابی است. از طرفی در برخی از شبکههای حسگر، گرهها مرتباً مکان خود را تغییر میدهند که در اینگونه شبکهها نیز به علت پویایی گرهها، شیوه مسیریابی محدودیتهای فراوانی را به همراه دارد. تا کنون از میان روشهای مسیریابی آن دسته که بر پایه مکان جغرافیایی گرهها عمل میکنند به خاطر صرفه جویی در هزینههای مرتبط با کشف مسیر و نگهداری جدولهای مسیریابی، با اقبال بیشتری مواجه شده اند. برای ایجاد مسیریابی مبتنی بر موقعیت لازم است که گرهی فرستنده علاوه بر موقعیت خود، از موقعیت مقصد و همسایههای خود نیز آگاه باشد. در الگوریتمهای مسیریابی مبتنی بر مکان مرسوم، اطلاعات مکانی همسایهها از طریق ارسال و دریافت متناوب بستههایی به نام بسته راهنما بین گرهها مبادله می شود، سپس هر گره با انتخاب همسایهای نزدیک به مقصد عمل مسیریابی بستهها را انجام میدهد. در برخی از شبکه های حسگر که جابهجایی گرهها در آن سریع است، به دلیل اینکه اعتبار موقعیت صحیح همسایهها به سرعت از بین می رود و همچنین جهت حذف سربار ناشی از ارسال و دریافت متناوب بستههای راهنما، الگوریتمهای مسیریابی مبتنی بر موقعیت بدون ارسال بسته های راهنما پیشنهاد شده است. در این رساله برخی از روشهای مسیریابی مبتنی بر موقعیت معرفی شده و از نقطه نظر تحویل بستهها در مقصد و تعداد گامهای مسیریابی و بعضاً انرژی مصرفی در طول مسیر با استفاده از شبیه ساز متلب بررسی و ارزیابی شده است و روشی ترکیبی پیشنهاد شده است که این روش در رده مسیریابی مبتنی بر موقعیت بدون ارسال بسته راهنما دستهبندی می- شود. در این روش با ترکیبی از روشهای موجود مسیریابی بدون ارسال بسته راهنما، میتوان به نرخ تحویل بستههای بالاتری در مقصد نسبت به برخی روشهای مذکور دست پیدا کرد.