پژوهش های گسترده ای در سال های اخیر در زمینه ساخت بسته بندی های عبورناپذیر تک لایه با هدف رفع محدودیت های کاربردی در حال انجام است. در پژوهش پیش رو عامل های موثر در جهت گیری نانورس و تاثیر آن بر رفتار رئولوژیکی و عبورناپذیری نانوکامپوزیت پلی پروپیلن و نانورس بررسی شد.نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن با درصد های مختلف نانورس در حضور سازگارکننده کو پلیمر پیوندی پلی پروپیلن با مالئیک انیدرید به دو روش مستقیم و مستربچ در مخلوط کن داخلی تهیه شدند. سپس این نمونه ها توسط اکسترودر دو مارپیچه توسط فرایند فیلم دمشی و فیلم ورقه ای در نسبت های کشش مختلف کشیده شدند. ریخت شناسی و تعیین ساختار و نمونه با استفاده از پراش اشعه x انجام شد. مطالعات رئولوژیکی توسط آزمون rms انجام شد. شکل شناسی نمونه ها توسط آزمون انکسار مضاعف مورد بررسی قرار گرفت. بررسی میزان بلورینگی نمونه ها با استفاده از گرماسنجی روبشی تفاضلی (dsc)انجام شد.نتایج پراش اشعهx در بهترین نمونه های عبورناپذیر حضور همزمان خوشه های کلوئیدی و لایه های از هم گسیخته را نشان داد. تصاویر انکسار مضاعف نیز این نتایج را تایید کرد. هم چنین این تصاویر نشان داد که با افزایش کشش آرایش یافتگی لایه های سیلیکاتی در بستر کو پلیمر پیوندی پلی پروپیلن با مالئیک انیدرید بهبود می یابد. نتایج آزمون rms نشان می دهد هر چه در صد سازگارکننده بالاتر رود آرایش یافتگی در نانوکامپوزیت بیشتر می شود. هم چنین با آزمون های رئولوژیکی روند تغییرات رفتار نانوکامپوزیت با افزایش سرعت کشش بررسی شد. با افزایش سرعت کشش کاهش مدول ذخیره در نمونه های نانو کامپوزیتی بر پایه پلی پروپیلن دیده شد. کاهش عبورپذیری نمونه های تهیه شده در نسبت بالای سازگارکننده، نسبت به نمونه های خالص مشاهده شد. کاهش عبورپذیری این نمونه ها نمی تواند ناشی از حضور بلور به عنوان مانع نفوذ ناپذیر باشد. در نتایج گرماسنجی روبشی تفاضلی افزایش بلورینگی در اثر افزایش درصد نانورس دیده شد. نتایج انکسار مضاعف هم افزایش آرایش یافتگی با افزایش درصد نانو رس را تایید کردند. هم چنین نتایج نشان می دهد با استفاده از فناوری نانو، ضریب عبورپذیری فیلم نانوکامپوزیتی پلی پروپیلن به نسبت حدود 2 کاهش می یابد که می تواند امکان کاربرد وسیعتر آنها را با توجه به فرایند پذیری آسان، فراهم آورد.