تعیین سن بهره برداری بهینه بر اساس ضوابط اقتصادی در توده های جنگلی همسال یکی از مهمترین تصمیمات در مدیریت جنگل است. هدف از این تحقیق دستیابی به جداول محصول گونه های صنوبر و تعیین سن بهره برداری فنی و اقتصادی و مقایسه آنها با یکدیگر می باشد. این تحقیق در توده های دست کاشت صنوبر (populus deltoides, populus nigra) در پارسل دو سری یک طرح جنگلداری دکتر بهرام نیا صورت گرفت. بدین منظور 15 اصله درخت نمونه انتخاب و قطع گردید. سپس رویش قطری و ارتفاعی به روش آنالیز تنه اندازه گیری شد. با محاسبه حجم درختان نمونه در سنین مختلف، ضریب شکل آنها محاسبه و سپس متوسط حجم درخت و موجودی حجمی توده برآورد گردید. با تشکیل جداول محصول، رویش حجمی متوسط سالیانه و جاری سالیانه محاسبه شد و بر اساس ضابطه جنگلبانان (فنی) سن بهره برداری مطلق تعیین شد. در مرحله بعد با قیمت گذاری محصول (چوب سرپا) و با نرخ بهره متداول (12%) مناسبترین سن بهره برداری اقتصادی براساس ضابطه ارزش رویشگاه مشخص گردید. با محاسبه درآمدها و هزینه های فعلی شده هر یک از گونه ها در سنین مختلف، سود خالص فعلی (npv) در سن بهره برداری بهینه مشخص گردید. نتایج نشان داد که از لحاظ همه پارامترهای رویشی گونه دلتوئیدس نسبت به نیگرا برتری داشت. همچنین نتایج نشان داد علیرغم 28 سال سن، هر دو گونه از لحاظ فنی به سن بهره برداری (سن بهره برداری مطلق) نرسیده بودند. نتایج نشان داد با ارزش هر کیلو چوب سرپا معادل 800 ریال و نرخ بهره 12 درصد، ماکزیمم ارزش رویشگاه (سن بهره برداری بهینه) در گونه دلتوئیدس (17 سالگی) زودتر از گونه نیگرا (20 سالگی) بود. به ازای ارزش هر کیلو چوب صنعتی معادل 800 ریال و ارزش هر کیلو چوب هیزمی معادل 400 ریال و نرخ بهره 12%، سن بهره برداری بهینه در گونه دلتوئیدس 18 سالگی و در گونه نیگرا ارزش رویشگاه در 22 سالگی بدست آمد. نتایج نشان داد با ارزش هر کیلو چوب سرپا معادل 800 ریال و نرخ بهره 12 درصد، ماکزیمم سود خالص برای گونه دلتوئیدس در سن 17 سالگی معادل 51603151 ریال برآورد گردید. ماکزیمم سود خالص در گونه نیگرا در سن 20 سالگی معادل 26849856 ریال بدست آمد. نتایج آنالیز حساسیت نشان داد که تغییر قیمت روی سن بهره برداری تاثیر ندارد اما افزایش نرخ بهره باعث کاهش سن بهره برداری می شود و بالعکس