هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت واحدهای ستادی شرکت ملی گاز ایران به عنوان سازمان یادگیرنده به منظور ارائه مدل مطلوب است. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران وکارشناسان واحدهای ستادی شرکت ملی گاز ایران در سال 1388 تشکیل داده است. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی- پیمایشی و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای حجم نمونه ای برابر با 270 نفر تعیین شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ابعاد سازمان یادگیرنده مارسیک و واتکینزاستفاده شدکه این پرسشنامه دارای 21 سوال و در7 بعد(خلق فرصت های یادگیری مستمر، ارتقاء پژوهش وگفتگو، تشویق همکاری و یادگیری تیمی، ایجاد سیستم هایی برای مشارکت افراد در یادگیری،توانمند سازی افراد به سوی یک چشم انداز جمعی، ارتباط سازمان با محیط خود، رهبری استراتژیک)که به تفکیک دو وضعیت موجود و مطلوب، استفاده شد.جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی( فراوانی، درصد، میانگین و ..) و آماراستنباطی(آزمون کلموگروف، اسمیر نوف، tتک نمونه ای و tمستقل) استفاده و بر مبنای روش آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه ابعاد سازمان یادگیرنده 95% بدست آمد.نتایج پژوهش نشان داد واحد های ستادی شرکت ملی گاز ایران از نظر برخورداری از ابعادسازمان یادگیرنده در وضعیت نسبتاً نامطلوب قرار دارند. وهمچنین بین نظرات مدیران وکارشناسان واحد های ستادی شرکت ملی گاز ایران در وضعیت موجود و وضعیت مطلوب برمبنای همه ابعاد سازمان یادگیرنده تفاوت معناداری وجود دارد. در پایان به منظور بهبود وضعیت موجود واحد های ستادی شرکت ملی گاز ایران مدلی ارائه شده است.