این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری بر افزایش صمیمیت و کاهش تفکر قطعی نگر زوج ها صورت گرفت. روش تحقیق نیمه تجربی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامع? آماری این پژوهش کلی? زوج هایی بودند که به دلیل مشکلات در زندگی زناشویی و نیاز به بهبود روابط صمیمانه به مراکز مشاور? خانه های سلامت در شرق تهران، مراجعه نموده و همچنین حائز شرایط اعلام شده در فراخوانِ دعوت به شرکت در پژوهش نیز بودند. گروه نمونه شامل 12 زوج (24 نفر) بود که به صورت تصادفی از میان جامع? آماری انتخاب گردیدند. اعضاء گروه نمونه نیز به طور تصادفی در2 گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و به طور همزمان از آنها پیش تست به عمل آمد. سپس اعضاء گروه آزمایش در 10 جلسه زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری شرکت کردند و اعضاء گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. به فاصل? 3 روز پس از اتمام جلسات از هر دو گروه به طور همزمان پس آزمون به عمل آمد. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش عبارتند از پرسشنامه بررسی نیازهای صمیمیت باگاروزی و پرسشنامه تفکر قطعی نگر. فرضیه های تحقیق مبتنی بر بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری بر افزایش صمیمیت زناشویی و 8 بُعد آن و همچنین کاهش تفکر قطعی نگر و 5 عامل آن بود. یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل کوواریانس وt مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که : زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری، میزان صمیمیت کلی همسران را افزایش داده است )05/0(p< .زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری، میزان صمیمیت عاطفی، روان شناختی، عقلانی، جنسی، جسمانی، و اجتماعی- تفریحی را افزایش داده است )05/0(p< . زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری، میزان تفکر قطعی نگر زوج ها را کاهش داده است )05/0(p< . زوج درمانی گروهی به شیو? شناختی-رفتاری، میزان عوامل تفکر قطعی نگر ( قطعی نگری کلی، قطعی نگری در تعامل با دیگران، مطلق نگری،قطعی نگری در پیش بینی آینده، قطعی نگری در حوادث منفی) را کاهش داده است )05/0(p<. کلید واژه ها : زوج درمانی گروهی، شناختی-رفتاری، صمیمیت زناشویی، تفکر قطعی نگر