گرانیت دارای رنگ تقریبا سفید تا صورتی است و دارای بافت گرانولار، هیپیدیومورفیک و به ندرت بافت پورفیروئیدی است. کانیهای اصلی گرانیتها را آلکالیفلدسپات، کوارتز، پلاژیوکلاز و بیوتیت تشکیل میدهند. تورمالین، اسفن، آپاتیت و زیرکن از کانیهای فرعی میباشند. گنایسها عمدتا صورتی تا خاکستری رنگ، شدیدا هوازده، دارای فولیاسیون (برگوارگی) بوده و به طورمحلی ساخت چشمی از خود نشان میدهند. این سنگها حاوی کوارتز، اورتوکلاز، پلاژیوکلاز (آلبیت )، بیوتیت، زیرکن، آپاتیت، اسفن و مگنتیت می باشند. کلریت و سریسیت محصولات دگرگونی پسرونده در گنایسها هستند. گذرگاههای انتقالی از گنایس به گرانیت را درمنطقه میتوان مشاهده کرد. مطالعات پترولوژی مشخص نمود که سنگهای گرانیتی مورد مطالعه، در محدوده سری ماگمایی کالکآلکالن قرار گرفته است و بر اساس شاخصاشباع از آلومین از نوع پرآلومین میباشند. پروتولیت این سنگها غالبا گریواکها و به میزان کمتر پلیتها بودهاند. ژئوشیمی گنایسها و گرانیتها تغییرات شیمیایی پیوسته و تدریجی را نشان میدهد که میتواند نشانه ارتباط ژنتیکی این سنگها با یکدیگر باشد. قرار میگیرد و از نظر محیط در رده گرانیتوئیدهای s گرانیتوئیدهای منطقه مورد مطالعه در رده گرانیتوئیدهای تیپ کوهزایی و محدوده برخورد قارهای (برخورد خرده قارههای لوت و افغان) قرار میگیرند. منطقه مورد مطالعه در حال حاضر در نظر گرفت. n تحت تاثیر یک رژیم فشارشی- برشی راستگرد قرار دارد که راستای متوسط پهنه برشی را میتوان 155 برخاستگی و چینخوردگی واحدهای سنگی در روند شمالغرب- جنوبشرق نتیجه یک رژیم فشارشی است. روابط صحرایی واحدهای مورد مطالعه نشان میدهد که این مجموعه منسوب به پروتروزوئیک، دارای سن جوانتر بوده و در محدوده کرتاسه پسین قرار میگیرند.