چکیده: مقدمه: کمردرد یک اختلال اسکلتی عضلانی پر هزینه و یک شکایت نسبتا شایع از سوی بیماران مراجعه کننده به سیستم های بهداشتی و درمانی می باشد. براساس مطالعات انجام شده، میزان شیوع کمردرد در کودکان نسبتا بالا می باشد. هدف این مطالعه بررسی داده های هنجار از اندازه عضلات و اندازه چربی زیر پوست ناحیه شکم در دانش آموزان دختر و پسر سالم 15 تا 18 ساله در مقطع دبیرستان و مقایسه آنها با دانش آموزان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در همان گروه سنی با استفاده از سونوگرافی بوده است. روش بررسی: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی، تحلیلی و مورد-شاهدی می باشد. اندازه عضلات شکمی و اندازه چربی زیر پوست کودکان دبیرستانی سالم 15 تا 18 ساله ساکن شهر تهران، که بطور تصادفی از 5 منطقه جغرافیایی شهر تهران به مطالعه وارد شدند، توسط سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. عضلات شکمی و چربی زیر پوست کودکان هم سن و سال مبتلا به کمردرد نیز با استفاده از سونوگرافی اندازه گیری شد. همه اندازه گیریها بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. سپس این دو گروه با هم مقایسه شدند (گروه سالم و بیماران مبتلا به کمردرد) یافته ها (تحلیل داده ها): مقادیر میانگین اندازه عضلات شکم به ترتیب برای عضله عرضی شکم بین 31/2 تا 57/2 میلی متر، برای عضله مایل داخلی بین 02/4 تا 15/5 میلی متر، برای عضله مایل خارجی بین 81/2 تا 17/3 میلی متر و برای چربی زیر پوست بین 60/2 تا 76/2 میلی متر بدست آمد. تفاوت معنادار بین دو گروه سالم و مبتلا به کمردرد از نظر اندازه عضلات و اندازه چربی زیر پوست شکم وجود داشت (05/0 > p). اندازه عضلات شکمی و اندازه چربی بین دو سمت راست و چپ در دو گروه سالم و بیمار تفاوت معنادار نداشت (05/0 < p). همچنین ارتباط معنادار آماری بین متغیرهای زمینه ای با میانگین اندازه عضلات و اندازه چربی زیر پوست شکم دیده شد (05/0 > p). نتیجه گیری: در کودکان مبتلا به کمردرد، اندازه عضلات شکم کوچکتر از گروه سالم بود. همچنین شاخص توده بدن به عنوان پیش بینی کننده اصلی اندازه عضلات شکم در کودکان بوده است. لذا انجام مطالعات آتی با تمرکز بر استراتژیهای پیشگیرانه در کودکان پیشنهاد می گردد. کلمات کلیدی: کودکان، سونوگرافی، عضلات شکمی، کمردرد

بررسی اثر تمرینات عضلات کف لگن بر کمردرد مزمن غیر اختصاصی چکیده هدف: کمردرد یکی از شایعترین و پر هزینه ترین اختلال عضلانی اسکلتی است که ناتوانی ناشی از آن از مشکلات مهم بهداشتی و درمانی و اجتماعی میباشد. یکی از عوامل بوجود آورنده کمردرد اختلال ثبات ستون فقرات می باشد. گروهی از عضلات در حفظ ثبات نقش دارند که یکی از آنها عضلات کف لگن می باشد. هدف از مطالعه فوق بررسی تاثیر تمرینات عضلات کف لگن بر کمردرد مزمن غیر اختصاصی در زنان در مقایسه با درمان رایج فیزیوتراپی می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر که یک کارآزمایی بالینی تصادفی است بر روی 20 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در دامنه سنی20 تا 50 سال صورت گرفت. نمونه ها که از مراجعین به کلینیک فیزیوتراپی بوده اند بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. قبل از مداخله افراد هر دو گروه از نظر شدت درد با visual analogue scale، ناتوانی عملکردی با oswestry disability questionnaire، قدرت و استقامت عضلات کف لگن با استفاده از perineometer ارزیابی شدند. افراد گروه کنترل، درمانهای روتین فیزیوتراپی(الکتروتراپی و ورزشهای تقویتی عضلات شکم و کمر) و افراد گروه آزمایش، علاوه بر درمانهای روتین ورزشهای عضلات کف لگن را دریافت کردند. در پایان 8 هفته درمان (پایان مداخله) افراد مجدداً از نظر شدت درد، ناتوانی و قدرت و استقامت عضلات کف لگن ارزیابی شدند. نتایج: درد و ناتوانی در هر دو گروه پس از مداخله بهبودی قابل توجهی نشان داده است (p<0.05) اماتفاوت معنادار آماری بین دو گروه پس از مداخله دیده نشد(p>0.05). افزایش میزان قدرت و استقامت عضلات کف لگن در هر دو گروه پس از مداخله مشاهده شد اما این افزایش در گروه آزمایش بیشتر بود و نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان داده است (p<0.05). نتیجه گیری: در این مطالعه هر دو گروه کنترل و آزمایش از نظر درد و ناتوانی بهبودی نشان دادند و درمانهای روتین و درمانهای روتین بعلاوه تمرینات عضلات کف لگن تاثیر مشابهی را بر درد و ناتوانی دو گروه داشتند. تاثیر تمرینات عضلات کف لگن تنها بر روی قدرت و استقامت عضلات کف لگن بوده است که در گروه آزمایش بیشتر بوده است. تحقیقات آتی با انتخاب نمونه های بیشتر توصیه می شود.