نوشتار حاضر بر اساس یافته های پژوهش گرایش به ازدواج مجدد زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی شهر مشهد(1387) تنظیم شده است. هدف این پژوهش توصیف گرایش زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی شهر مشهد به ازدواج مجدد در سال 1387 و تعیین عوامل موثر بر این گرایش بوده است. در تحلیل گرایش به ازدواج مجدد، از دو پارادایم رفتارگرایی و واقعیت گرایی استفاده شده است. جامعه آماری، زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی شهر مشهد (5896 نفر) و نمونه تحقیق 160 نفر می باشد که به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شده اند. نتایج نشان داد که میانگین گرایش به ازدواج مجدد زنان مطلقه، درحد متوسط می باشد. همچنین فوایدی که آنها از ازدواج مجدد انتظار دارند بیشتر بر محور نیازهای اجتماعی همچون کسب امنیت، کسب محبت، کسب احترام و در نهایت رهایی از حرف مردم می باشد و در وهله دوم، نیازهای مالی و نیاز جنسی مطرح می باشد. همچنین 43 درصد از پاسخگویان موافق ازدواج مجدد و تنها 14/4 درصد از پاسخگویان مخالف ازدواج مجدد بوده اند. نتایج حاصله از تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد، بیشترین تاثیر مربوط به متغیر تصور ارزش از ازدواج مجدد و کمترین تاثیر مربوط به متغیر تصور فرد از ارزیابی گروههای ثانوی در مورد ازدواج مجدد می باشد.