این تحقیق با استفاده از مدل پذیرش فناوری(tam) به بررسی عوامل تأثیر گذار در پذیرش و استفاده شهروندان تهرانی از سامانه مدیریت شهری تهران(137) پرداخته است. نتیجه تحقیقات بیانگر این موضوع است که دو متغیر میانی "سودمندی درک شده" از فناوری سامانه 137 با ضریب مسیر (0.32)و" سهولت استفاده درک شده" از فناوری سامانه 137 با ضریب مسیر(0.47 )دو متغیر تأثیر گذار بر" استفاده از فناوری سامانه مدیریت شهری "137 می باشد. با توجه به این نتایج، مدل انتخابی مورد تأیید قرار گرفت. از طرفی متغیر های مستقلی نیز انتخاب گردید و تأثیرو ارتباط آنان با دو متغیر میانی مورد بررسی قرار گرفت که متغیر مستقل "سطح تحصیلات" با ضرایب مسیر (0.31) با سودمندی درک شده و(0.34) با سهولت استفاده درک شده ارتباط معنا داری پیدا کرد و همچنین متغیر مستقل "اطلاع رسانی فراگیر" نیز با ضرایب مسیر (0.34) با سودمندی درک شده و (0.38) با سهولت استفاده درک شده ارتباط معنی داری برقرار کرد. متغیر های مستقل "سن"، "جنسیت" و "محل سکونت" با دو متغیر میانی خود یعنی سودمندی درک شده و سهولت استفاده درک شده را بطه معنا داری پیدا نکردند.