کمبود ویتامین d در گروه های مختلف سنی، شهرنشین ها، ساکنین مناطق آلوده شایع است و باعث تاخیر در رشد، راشیتیسم، استئومالاسی و استئوپروز می شود. بالا بودن شیوع کمبود ویتامین d آن را به عنوان معضل بهداشتی قرن اخیر مطرح کرده است. مطالعه حاضر با بررسی وضعیت ویتامین d در 257 دانش آموزان 13-9 ساله تهرانی مناطق محروم، نیمه محروم و برخوردار و تعیین ارتباط کمبود ویتامین d ارزیابی شده برحسب اندازه گیری 25(oh)d در دو روش hplc و کیت cpba با جنس، میزان مواجهه با نور خورشید، منطقه محل تحصیل نشان داد که میانگین غلظت 25(oh)d اندازه گیری شده با روش hplc (nmol/l 5/14 ± 29) به صورت معنی داری بالاتر از کیت cpba (nmol/l 9/18 ± 1/25) است. تعیین correlation بین نتایج حاصل از کیت cpba و روش hplc ارتباط خوبی (r=0.08) نشان نداد. کیت cpba برای بیمار یابی روش خوبی است. ولی درصد بالایی از افراد را بیمار شناسایی می کند و برای مطالعات اپیدمیولوژیک کاربرد دارد ولی برای مقاصد بالینی توصیه نمی شود. درمطالعه کنونی میانگین غلظت 25(oh)d در محدوده کمبود (nmol/l 37<) ویتامین d بوده، شیوع کمبود ویتامین d در دخترها و پسرها مشابه بود. مدت مواجهه با نور خورشید در دخترها و پسرهامساوی بود. ارتباطی بین مدت مواجهه با نور خورشید و شیوع کمبود ویتامین d مشاهده نشد. انجام مطالعات غیرمقطعی، اجرای بررسی وضعیت ویتامین d در فصول مختلف، ارزیابی رژیم غذایی، اندازه گیری 1,25(oh)2d، محدود نبودن ارزیابی به گروه سنی خاص از مواردی است که اجرای آن در مطالعات دیگر توصیه می شود.