جنگل دارای فواید و خدمات زیادی برای انسان از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی می باشد. جهت دستیابی به این فواید و خدمات، مدیریت جنگل نیاز به طراحی شبکه جاده جنگلی می باشد. از بزرگترین عوامل نابسامانی امور اداره جنگل و بهره برداری آن فقدان شبکه ای متناسب از جاده های جنگلی با خصوصیات رویشگاهی است. این تحقیق در سری واستون واقع در حوزه آبخیز شماره 74 از جنگلهای تحت نظارت اداره کل منابع طببیعی شهرستان ساری انجام گرفت. در مرحله اول پژوهش، نقشه های مورد استفاده مانند نحوه توزیع سنگ مادری و خاکشناسی منطقه، توپوگرافی، فیزیوگرافی و وضعیت موجودی سرپای درختان از منطقه مورد مطالعه جمع آوری شد. سپس با استفاده از نرم افزارgis ، براساس مدل مخدوم و طبقه بندی عوامل موجود در نقشه های ذکر شده جهت تعیین خصوصیات و توان رویشگاه اقدام شد. پس از تهیه نقشه تعیین خصوصیات و توان رویشگاه طراحی واریانتهای مختلف شبکه جاده بر روی آن صورت پذیرفت و در نهایت مناسبترین واریانت انتخاب شد. مشخصات شبکه جاده طراحی شده و موجود در عرصه با استفاده از دو روش باکموند و بافر یکسان مورد مقایسه قرار گرفت. در آخر مسیرهای چوبکشی بر مبنای شرایط تئوری بر روی دو شبکه جاده مذکور طراحی و با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج چنین نشان داد که منطقه مورد پژوهش دارای پنج درصد توان یک، 55 درصد توان دو، 12 درصد توان سه و مساحت باقیمانده شامل اراضی زراعی و جنگلکاری می باشد. تراکم طولی و میزان پوشش مسیر جاده تعیین شده از مناطق مختلف با شرایط مناسب رویشگاه(توان یک و دو) برای شبکه طراحی شده به ترتیب برابر 9/10 متر در هکتار و 4/89 درصد، برای شبکه موجود به ترتیب 6/14 متر در هکتار و 7/77 درصد و با استفاده از روش بافر یکسان برای جاده طراحی شده درصد پوشش با تراکم 9/10 متر در هکتار،71 درصد بدست آمد. میانگین متوسط فاصله چوبکشی در شبکه طراحی شده 21/ 225 متر و شبکه موجود 9/200 متر بدست آمد. ارائه روش مورد پژوهش نشان داد که می توان با طول جاده کمتر ( مقایسه کاهش تراکم طولی) و طراحی مسیر در نقاط مورد نیاز، بدون تفاوت معنی دار در متوسط فاصله چوبکشی ضمن رعایت مسایل زیست محیطی و کاهش تخریب سطح عرصه به کاهش هزینه نیز دست یافت. کلمات کلیدی: رویشگاه، جاده، طراحی واریانتها، gis ، سری واستون