هدف اصلی این تحقیق بررسی درک معلمان زبان انگلیسی مقطع راهنمایی مدارس دولتی ایران از دوره های حضوری ضمن خدمت و تحلیل نیازهای شغلی آنان و نیز انتظارات آنان از این دوره ها بود.همچنین تلاش شد تآثیر احتمالی سطح تحصیلات، سابقه ی خدمت و جنسیت بر روی این درک بررسی شود. در این تحقیق نقش شرایط محیط کار در ارتقا حرفه ای معلمان به طور خاص مورد توجه قرار گرفته است؛ اینکه چگونه عوامل موجود در محیط کار می تواند نقش تسهیل کننده یا بازدارنده در ارتقا حرفه ای معلمان داشته باشد. به منظور دستیابی به اهداف یادشده پرسشنامه ای طراحی و در میان 140 نفر از معلمان زبان مقطع راهنمایی استان گلستان (73 نفر مرد و 67 نفر زن) توزیع شد. پرسشنامه 4 بخش داشت و شامل سوالات چهارگزینه ای، تشریحی و لیکرت اسکیل بود. کلیه ی تحلیل های آماری بر روی بخش اصلی پرسشنامه (شامل 59 سوال)، که مربوط به درک معلمان از این دوره ها بود، انجام گرفت. اعتبار این بخش با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی سنجیده شد. نتایج انووای یک طرفه نشان داد که سابقه ی تدریس و سطح تحصیلات تاثیری در درک معلمان از این دوره ها نداشته است. در حالی که نتایج آزمون تی نشان داد که معلمان زن بیشتر از مردها از دوره ها رضایت داشته اند. یافته های تحقیق از طرف دیگر نشان داد که این معلمان با چالشهایی در محیط کاری خود روبرو هستند که عبارتند از: ارتقا سطح مهارت زبان انگلیسی خود، بی انگیزگی دانش آموزان، کتاب های درسی قدیمی، سیستم آموزشی نمره-محور و آزمون-محور، وجود تبصره های آموزشی نامناسب، کمبود امکانات واهمیت ندادن والدین به آموزش فرزندان. نتایج بررسی های کیفی نشان داد که معلمان شرکت کننده در این تحقیق به گستره ی بیشتری از دانش و مهارت حرفه ای نیاز دارند. در کنار کلاسهای مکالمه و دوره برای بالا بردن سطح مهارت زبان انگلیسی خود، این معلمان به کلاسهای عملی تری در حیطه ی روشهای نوین تدریس نیاز دارند. علاوه بر این، آنها خواهان یادگیری روشهای استفاده از کامپیوتر برای تدریس نیز هستند و دوست دارند یاد بگیرند چگونه می توانند در ارتباطات مجازی شرکت نمایند. آنها همچنین دوست دارند این دوره ها از مدرسان کارآمد تری استفاده نمایند و می خواهند در طراحی و اجرای این دوره ها مشارکت بیشتری داشته باشند.