دوره سلجوقیان از لحاظ سبک و شیوه هنری در تایخ هنر ایران دارای مقام ویژه ای ست. در این عصر معماری شکوفا شد. معماران ایرانی پس از تثبیت سبک ساختمانی که ظاهراً از آن راضی به نظر می رسیدند، همّ خود را صرف تزیین عمارات کردند. بناهای به جا مانده از زمان سلجوقیان اغلب جنبه مذهبی دارند . نمای خارجی مقابر به این دلیل که پیوند میان مصالح و نقوش با تزیینات را به بهترین نحو نشان می دهند، به عنوان موضوعی در این پژوهش انتخاب شده است هر یک از انواع این مقابر از نظر تزئینات، رابطه ای را با مصالح، رنگ و بافت و نقوش برقرار می کنند. برای درک بهتر این رابطه، این پژوهش به دسته بندی نقوش تزئینی از لحاظ نحوه ترسیم و گسترش نقوش، نوع مصالح و بافت طرح تزئینی می پردازد تا بستری برای مطالعات آینده در حوزه مفاهیم باشد. این پژوهش منبعی برای دست یابی به چگوتگی ترسیم و گسترش نقوش تزئینی هندسی به کار رفته در مقابر است. همچنین به توصیف رابطه نقوش با مصالح و رنگ می پردازد.