هدف اصلی این پژوهش ، بررسی مقایسه ای اثر برنامه آموزش والدین در ترکیب با دارو درمانی و درمان دارویی بر باورهای درمانی مادران کودکان مبتلا به بیش فعالی / نقص توجه و بهبود نشانه های این اختلال در کودکان مبتلا بود. جامعه این پژوهش شامل مادران کودکان مبتلا به بیش فعالی- نقص توجه مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی شهر تهران بود. نمونه این پژوهش شامل 22 نفر از مادران کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه مراجعه کننده به یکی از کلینیک های روانپزشکی شهر تهران است که از جامعه در دسترس انتخاب شدند.مادران به طور تصادفی در دو گروه درمان ترکیبی (آموزش مدیریت والدین و دارودرمانی) و دارو درمانی( هر گروه 11 نفر) جایگزین شده و به وسیله پرسشنامه های باورهای درمانی-فرم والد و مقیاس درجه بندی کانرز والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از روش t-test وابسته و t-test مستقل استفاده شد.نتایج این تحلیل ها نشان داد درمان ترکیبی موجب تغییر معناداری در باورهای درمانی والدین و نیز کاهش نشانه های بیش فعالی – نقص توجه کودکان می شود ولی چنین اثری در مورد دارودرمانی به تنهایی دیده نشد.همچنین نتایج نشان داد که درمان ترکیبی نسبت به درمان دارویی موجب تغییر معناداری در باورهای درمانی والدین و نشانه های بیش فعالی – نقص توجه کودکان می شود.