سلسله سامانیان یکی از حکومت های ایرانی بعد از اسلام است که در سرزمین ماوراءالنهر توسط امیر اسماعیل سامانی در سال 279ه.ق با پایتختی بخارا تشکیل شد.امرای سامانی علاوه براین که مسلمان بودند علاقه زیادی به فرهنگ و تمدن ایرانی داشتند و می خواستند یک تطبیق و سازگاری بین فرهنگ و تمدن ایرانی با اسلام به وجود بیاورند برای این کار از وزیران و دبیران لایق و علاقه مند به دانش و فرهنگ استفاده کردند. هماهنگی بین امرا و وزراء به عنوان یکی از عواملی که سبب شکل گیری فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی درخشانی شد. دانشمندان و علما زیادی در این دوره ظهور کردند و علوم مختلف نیز رونق گرفت و بسیاری از علما و دانشمندان آثار خود را به زبان فارسی نوشتند. زبان فارسی که بعد از حمله اعراب به ایران دچار رکود شده بود دوباره احیاء شد و رونق گرفت و شاعران پارسی گوی زیادی ظهور کردند و زبان فارسی به عنوان مهم ترین عنصر هویتی جامعه ایران زبان علم و دانش و ادب شد. می توان این تحول را سرآغازجریان علم و فرهنگ ایرانی دوران اسلامی نامید و در این روند وزراء خردمند و دانش پرور نیز تأثیر شایانی داشتند. این پژوهش بر آن است تا بررسی اوضاع فرهنگی ایران در دوره سامانی پرداخته و نقش این دوره را در تأسیس بنیادهای فرهنگی ایران بیابد.