چکیده: مدیریت و هدایت جابجایی انسان و کالا در سطح معابر یک شهر، با هدف افزایش سرعت، امنیت و کاهش هزینه حمل و نقل، مهمترین هدف ایجاد سیستمهای حمل و نقل شهری است. کارکرد این سیستم، وابسته به وجود زیرساختهای لازم و نیز قرار گیری مناسب اجزای مختلف آن و هماهنگی این اجزا با یکدیگر است. یکی از مهمترین زیرساختهای حمل و نقل پارکینگهای عمومی هستند که نقش عمده ای در کاهش پارک حاشیه ای و روانی ترافیک ایفا می کنند. پارکینگهای عمومی زمانی می توانند کارایی لازم را داشته باشند که در مکان مناسبی احداث شوند. لذا در این پژوهش سعی گردید تا پارامترهای تاثیرگذار در مکانیابی و توزیع پارکینگهای عمومی شناسایی شده و بر اساس آن، الگوی مکانیابی پارکینگهای عمومی بخش مرکزی تبریز مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد. جهت نیل به این هدف، با بهره گیری از روش تحلیل شبکه (network analysis) در محیط gis و با استفاده از دو روش وزندهی همبستگی آماری و ahp مکان استقرار پارکینگهای عمومی براساس معیارهای کمی و کیفی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. در معیار کمی عرضه و تقاضای پارکینگ بخش مرکزی تبریز برآورد شد. نتایج حاصل از این برآوردها نشان داد که میزان کمبود پارکینگ عمومی در محدوده مطالعاتی با توجه به میزان تقاضای سفر بدست آمده این محدوده معادل 6404 جاپارک می باشد. در معیار کیفی نیز مکانیابی پارکینگهای عمومی براساس سه ماتریس مطلوبیت، ظرفیت و سازگاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده این است که فقط در برخی از نواحی ترافیکی اختلاف زیادی بین میزان عرضه و تقاضای پارکینگ وجود دارد اما در حالت کلی، مکانیابی پارکینگهای عمومی بخش مرکزی تبریز نسبت به معیارهای انتخابی مناسب می باشد.